Feest van de heilige Lidwina, maagd
Lidwina werd in 1380 te Schiedam geboren. Bij een val op het ijs in de winter van 1396 of 1397 brak zij haar heup. Hierdoor raakte zij bedlegerig. De rest van haar leven zou zij niet meer van haar ziekbed opstaan. Toen haar toestand verergerde en haar lichaam getergd werd door helse pijnen, spoorde haar biechtvader, Johannes Pot, haar aan haar ziekte als offer aan God op te dragen en zich toe te leggen op de overweging van het lijden van Christus. De priester leerde haar mediteren, waardoor ze dag en nacht de gekruisigde Christus voor haar geestesoog had. Lidwina kreeg als gevolg van een bijzondere genade tal van visioenen, extasen, Mariaverschijningen en bovennatuurlijke inzichten. Op haar voorspraak werden gebeden verhoord en voltrokken zich wonderen. In deze periode ontving zij tal van bezoekers die om haar raad en gebed vroegen. Zij stierf in geur van heiligheid op 14 april 1433. Na haar dood bleven velen naar haar graf komen. Wonderen bleven zich voordoen en werden toegeschreven aan haar voorspraak bij God. De priester Thomas van Kempen, bekend van de Navolging van Christus, schreef haar hagiografie. Lidwina's veelvereerde overblijfselen werden in de Tachtigjarige Oorlog van Schiedam naar Brussel overgebracht uit vrees voor protestantse plunderingen. Op 14 juni 1871 keerden haar relieken naar haar geboortestad terug. De verering die haar na haar dood ten deel viel, werd in 1890 officieel erkend, toen paus Leo XIII haar liturgische viering goedkeurde.
Eerste lezing: Uit de tweede brief van de heilige apostel Paulus aan de christenen van Korinte, 5, 14-17.
Broeders en zusters,
De liefde van Christus laat ons geen rust, sinds wij hebben ingezien, dat Een is gestorven voor allen. Maar dan zijn allen gestorven. En Hij is voor allen gestorven, opdat zij die leven niet meer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem die ter wille van hen is gestorven en verrezen. Daarom beoordelen wij voortaan niemand meer naar de oude maatstaven. En al hebben wij Christus ooit op zulke wijze beoordeeld, dan nu toch niet meer. Zo is dus wie in Christus is een nieuwe schepping: het oude is voorbij, het nieuwe is al gekomen.
Tussenzang: Ps. 63 (62), 2. 3-4. 5-6. 8-9.
Antifoon: Naar U dorst mijn ziel, Heer,
en hunkert mijn hart.
God, mijn God zijt Gij,
ik zoek U met groot verlangen.
Naar U dorst mijn ziel en hunkert mijn hart
als dorre akkers naar regen.
Zo zie ik omhoog naar de plaats waar Gij woont,
beschouw ik Uw macht en Uw glorie.
Meer waard dan het leven is mij Uw genade,
mijn mond verkondigt Uw lof.
Ik zal U prijzen zolang ik leef,
mijn handen uitstrekken naar U.
Mijn ziel wordt verzadigd met voedzame spijs,
mijn mond zal U jubelend danken.
Want Gij zijt altijd mijn beschermer geweest,
ik koester mij onder Uw vleugels.
Met heel mijn hart houd ik vast aan U,
het is Uw hand die mij steunt.
Alleluia: Gal. 2, 19b-20a.
Alleluia. Met Christus ben ik gekruisigd. Ik leef niet meer, Christus leeft in mij. Alleluia.
Uit het heilig Evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Johannes, 12, 24-26.
In die tijd zei Jezus tot Zijn leerlingen: Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: als de graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft hij alleen: maar als hij sterft, brengt hij veel vrucht voort. Wie zijn leven bemint, verliest het; maar wie zijn leven in deze wereld haat, zal het ten eeuwigen leven bewaren. Wil iemand Mij dienen, dan moet hij Mij volgen; waar Ik ben, daar zal ook Mijn dienaar zijn. Als iemand Mij dient, zal de Vader hem eren.