Zaterdag in week 10 door het jaar
Gedachtenis van het Onbevlekt Hart van Maria
Aan de verering van het Hart van Jezus, beschouwd als zetel van Zijn inwendige vermogens tot kennen en beminnen, is de devotie tot het Hart van Maria verbonden. Haar onbevlekt hart is haar innerlijk, vervuld van de heilige Geest en daarom geheel naar God gekeerd. Uit deze inwendige bron welden gevoelens van dankbare vreugde op om haar uitverkiezing tot Moeder van de Verlosser. In dit geestelijk heiligdom bewaarde zij alles wat er gezegd werd over en door haar Zoon en alles wat er met Hem gebeurde, om het bij zichzelf te overwegen, eruit te leven en ernaar te handelen. Om de onverdeelde toewijding van dit hart aan de zaak van de Verlosser heeft paus Pius XII, temidden van de verschrikkingen van de tweede wereldoorlog, in 1942 – bij gelegenheid van de 25ste verjaardag van de verschijningen te Fatima – de wereld toegewijd aan het Onbevlekt Hart van Maria.
Eerste lezing: Uit de tweede brief van de heilige apostel Paulus aan de christenen van Korinte, 5, 14-21.
Broeders en zusters,
De liefde van Christus laat ons geen rust, sinds wij hebben ingezien, dat Een is gestorven voor allen. Maar dan zijn allen gestorven. En Hij is voor allen gestorven, opdat zij die leven niet meer voor zichzelf zouden leven, maar voor Hem die ter wille van hen is gestorven en verrezen. Daarom beoordelen wij voortaan niemand meer naar de oude maatstaven. En al hebben wij Christus ooit op zulke wijze beoordeeld, dan nu toch niet meer. Zo is dus wie in Christus is een nieuwe schepping: het oude is voorbij, het nieuwe is al gekomen. En dit alles komt van God. Hij heeft ons door Christus met zich verzoend en ons, apostelen, de dienst van die verzoening toevertrouwd. Ja, God was het die in Christus de wereld met zich verzoende: Hij telde de fouten van de mensen niet en ons gaf Hij de boodschap van de verzoening mee. Wij zijn dus gezanten van Christus, God roept u op door ons woord. Wij smeken u in Christus' Naam: laat u met God verzoenen. Hem die geen zonde heeft gekend, heeft Hij voor ons tot zonde gemaakt, opdat wij door Hem Gods eigen heiligheid zouden worden.
Tussenzang: 1 Sam. 2, 1. 4-5. 6-7. 8abcd.
Antifoon: De Heer doet mijn hart van vreugde slaan.
De Heer doet mijn hart van vreugde slaan,
mijn God heeft mijn hoofd opgeheven.
Nu sta ik mijn mededingers te woord
omdat ik Zijn bijstand geniet.
De bogen der dapperen worden gebroken,
de zwakken worden met kracht omgord.
De rijken moeten hun brood gaan verdienen,
die honger leed hoeft geen werk meer te doen.
De kinderloze baart zeven maal,
de schoot van de moeder verdort.
De Heer beschikt over sterven en leven,
Hij leidt naar de dood en Hij roept weer terug.
De Heer schenkt armoede evenals rijkdom,
vernedering brengt Hij en eer.
Hij richt de onmachtige op uit het stof,
verheft uit het vuil de geringe;
Hij geeft hem een zetel onder de vorsten,
verleent hem een eervolle plaats.
Want Hij is de Heer van de zuilen der aarde
waarop Hij de aardschijf eens heeft geplaatst.
Alleluia: vgl. Lc. 2, 19.
Alleluia. Zalig de Maagd Maria die al deze woorden in haar hart bewaarde en ze overwoog bij zichzelf. Alleluia.
Uit het heilig Evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Lucas, 2, 41-51.
De ouders van Jezus reisden ieder jaar, bij gelegenheid van het paasfeest, naar Jeruzalem. En overeenkomstig het gebruik bij dit feest gingen zij opnieuw daarheen toen Hij twaalf jaar geworden was. Maar na afloop van die dagen bleef het Kind Jezus, terwijl zij terugkeerden, in Jeruzalem achter, zonder dat Zijn ouders het wisten. In de mening dat Hij zich bij de karavaan bevond, gingen zij een dagreis ver en zochten Hem toen onder familieleden en bekenden. Omdat zij Hem niet vonden, keerden zij al zoekende naar Jeruzalem terug. Pas na drie dagen vonden zij Hem in de tempel, waar Hij te midden van de leraren zat, naar wie Hij luisterde en aan wie Hij vragen stelde. Allen die Hem hoorden, waren verbaasd over Zijn begrip en Zijn antwoorden. Toen zij Hem daar opmerkten, stonden zij verslagen. Zijn moeder zei tot Hem: Kind, waarom hebt Ge ons dit aangedaan? Denk toch eens met wat een pijn Uw vader en ik naar U hebben gezocht? Maar Hij antwoordde: Wat hebt ge toch naar Mij gezocht? Wist ge dan niet dat Ik in het huis van Mijn Vader moest zijn? Zij begrepen echter niet wat Hij daarmee bedoelde. Hij ging met hen mee naar Nazaret en was hun onderdanig. Zijn moeder bewaarde alles wat er gebeurd was in haar hart.