Allerzielen

Gedachtenis van alle overleden gelovigen
Op Allerzielen bidt de Kerk voor alle overledenen die nog niet bij God in de hemel zijn. Deze gedenkdag ontstond toen abt Odilo van Cluny in de tiende eeuw een viering instelde waarin voor alle gestorven kloosterbroeders werd gebeden. In de twaalfde eeuw werd deze dag door paus Johannes XIX algemeen ingevoerd als feestdag voor alle gelovige zielen. Door die gedachtenis te plaatsen daags na Allerheiligen, beklemtoont de Kerk de hoop dat alle overledenen eens mogen schitteren in het licht van Gods Aanschijn.
Het gebed voor de overledenen baseert de Kerk onder meer op een passage uit het Tweede Boek der Makkabeeën. Die vertelt dat de Joodse vrijheidsstrijder Judas de Makkabeeër voor de overledenen een zoenoffer liet opdragen, "zodat zij van hun zonden zouden worden vrijgesproken" (2 Makk. 12, 45).

Eerste lezing: Uit de profeet Jesaja, 25, 6a. 7-9.
Op die dag zal de Heer van de hemelse machten op deze berg een gastmaal aanrichten voor alle volkeren. Op deze berg zal Hij de sluier verscheuren die over de volkeren ligt, en de doek die alle naties bedekt. God de Heer zal voor altijd de dood vernietigen; Hij zal de tranen van alle gezichten afwissen, en de schande van zijn volk wegnemen van heel de aarde. Want zo heeft de Heer besloten. Op die dag zal men zeggen: Dat is onze God. Wij hoopten op Hem en Hij heeft ons gered. Dit is de Heer op wie wij ons vertrouwen hadden gesteld: laat ons blij zijn en juichen om de redding die Hij ons heeft gebracht.

Tussenzang: Ps. 23 (22), 1-2. 3-4. 5. 6.
Antifoon:    De Heer is mijn herder, niets kom ik tekort.

De Heer is mijn herder, niets kom ik tekort;
Hij laat mij weiden op groene velden.
Hij brengt mij aan water, waar ik kan rusten,
Hij geeft mij weer frisse moed.
Mijn schreden leidt Hij langs rechte paden
omwille van Zijn Naam.

Al voert mijn weg door donkere kloven,
ik vrees geen onheil waar Gij mij leidt.
Uw stok en Uw herdersstaf,
geven mij moed en vertrouwen.
Gij nodigt mij aan tafel
tot ergernis van mijn bestrijders.

Met olie zalft Gij mijn hoofd,
mijn beker is overvol.
Voorspoed en zegen verlaten mij nooit
elke dag van mijn leven.
Het huis van de Heer zal mijn woning zijn
voor alle komende tijden.

Tweede lezing: Uit de Openbaring van de heilige apostel Johannes, 21, 1-5a. 6b-7.
Toen zag ik een nieuwe hemel en een nieuwe aarde; want de eerste hemel en de eerste aarde waren verdwenen, en ook de zee bestond niet meer. En de heilige Stad, het Nieuw-Jeruzalem, zag ik neerdalen van God uit de hemel, toegerust als een bruid, die voor haar man is getooid. En ik hoorde van de troon een machtige stem en ze sprak: Zie, de woonstede Gods bij de mensen: Hij zal Zijn tent bij hen spannen. Zij zullen Zijn volk zijn, Hij: God met hen! Elke traan wist Hij weg uit hun ogen; En nooit zal de dood er meer zijn, geen rouw, geen geween en geen smart; Want het vroegere is voorbij! En Die op de troon is gezeten, sprak: Zie, Ik maak alles nieuw! En Hij vervolgde: Schrijf op! Want deze woorden zijn trouw en waarachtig. En Hij sprak tot mij: Het is geschied! Ik ben de Alfa en de Omega; Het Begin en het Einde! Den dorstige zal Ik te drinken geven uit de bron des eeuwigen levens, om niet. Die overwint, zal dit alles beërven; Ik zal hem tot God zijn, hij Mij tot zoon.

Alleluia: Joh. 11, 25a. 26.
Alleluia. Ik ben de verrijzenis en het leven, zegt de Heer; ieder die leeft in geloof aan Mij, zal in eeuwigheid niet sterven. Alleluia.

Uit het heilig Evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Lucas, 23, 44-46. 50. 52-53 + 24, 1-6a
Het was omtrent het zesde uur; er viel duisternis over heel de streek tot aan het negende uur toe doordat de zon geen licht meer gaf. Het voorhangsel van de tempel scheurde middendoor. Toen riep Jezus met luide stem: Vader, in Uw handen beveel Ik Mijn geest. Nadat Hij dit gezegd had, gaf Hij de geest.
Nu was er een zekere Jozef, lid van de Hoge Raad, een welmenend en rechtschapen man. Deze ging naar Pilatus en vroeg om het lichaam van Jezus. Na het van het kruis te hebben genomen, wikkelde hij het in een lijkwade. Vervolgens legde hij Hem in een graf, dat in steen was uitgehouwen en waarin nog nooit iemand was neergelegd.
Op de eerste dag van de week echter gingen de vrouwen zeer vroeg in de morgen naar het graf met welriekende kruiden die zij klaar gemaakt hadden. Zij vonden de steen weggerold van het graf, gingen er binnen, maar vonden er het lichaam van de Heer Jezus niet. Terwijl zij niet wisten wat daarvan te denken, stonden er plotseling twee mannen voor hen in een stralend wit kleed. Toen zij van schrik bevangen, het hoofd naar de grond bogen, vroegen de mannen haar: Waarom zoekt ge de Levende bij de doden? Hij is niet hier, Hij is verrezen.