Dinsdag in week 7 door het jaar
Vrije gedachtenis van de heilige Petrus Damiani, bisschop en kerkleraar
Petrus werd in 1007 geboren in Ravenna. Na voltooiing van zijn studies wijdde hij zich korte tijd aan het onderwijs. Daarna trok hij zich terug in de eenzaamheid. Hij sloot zich aan bij de kluizenaarsgemeenschap der Camaldulenzen van Fonte Avellana bij Gubbio in Umbrië. In 1043 werd hij daar prior. Hij bevorderde met kracht het religieuze leven. Zo hoopte hij weerstand te bieden aan de verloedering van de geestelijkheid. De Kerk was het slachtoffer van vele misstanden, met name simonie. Dat was de vercommercialisering van het sacramentele leven. Ook de grootschalige ontrouw aan de gelofte van het celibaat was Petrus een doorn in het oog. Hij stond de pausen met raad en daad bij in hun zorg om de Kerk te redden uit deze crisis. In 1057 werd Petrus geheel tegen zijn wil door paus Stephanus IX benoemd tot kardinaal-bisschop van Ostia. Petrus Damiani was een van de meest productieve schrijvers van de Middeleeuwen. Hij schreef zowel over politieke kwesties als over mystieke theologie. Daarnaast schreef hij strijdschriften, brieven, heiligenlevens, hymnen en gedichten. Hij stierf op 22 of 23 februari 1072 in Faenza. Paus Leo XII verklaarde hem in 1828 tot kerkleraar.
Eerste lezing: Uit het boek Wijsheid van Jezus Sirach, 2, 1-11.
Mijn kind, indien ge nadert om God de Heer te dienen, bereid u dan voor op verzoeking. Ga recht door zee, wees standvastig, en wees niet overijld in tijd van tegenspoed. Houd u vast aan Hem en val niet af, dan wordt ge tenslotte verheven. Aanvaard alles wat u overkomt; wees lankmoedig in de wisselvalligheid van uw nederig bestaan. Want goud wordt beproefd in vuur, en hij die bij God welgevallig is, in de oven der vernedering; in ziekte en armoede verlaat u op God. Vertrouw op Hem en Hij zal u helpen, bewandel de rechte weg en hoop op Hem. Gij die de Heer vreest, wacht op Zijn erbarmen, wijk niet af, ge zoudt kunnen vallen. Gij die de Heer vreest, vertrouw op Hem, en uw loon zal u zeker niet ontgaan. Gij die de Heer vreest, hoop op het goede, op eeuwige blijdschap en erbarmen; Zijn vergelding is een eeuwige gave verbonden met vreugde. Let op de geslachten van vroeger en ziet: Wie vertrouwde op de Heer en werd beschaamd? Wie volhardde in de vrees voor Hem en werd in de steek gelaten? Of wie riep Hem aan en werd niet verhoord? Daarom: barmhartig en genadig is de Heer; hij vergeeft de zonden en redt ten tijde der verdrukking.
Tussenzang: Ps. 37 (36), 3-4. 18-19. 27-28. 39-40.
Antifoon: Vertrouw aan de Heer uw levensweg toe,
verlaat u op Hem, Hij zal er voor zorgen.
Vertrouw op de Heer en doe wat goed is,
dan zult gij veilig uw land bewonen.
Zoek uw geluk bij de Heer,
Hij geeft wat uw hart begeert.
De Heer draagt zorg voor het leven der vromen,
hun erfdeel blijft voor altijd bijeen.
Zij staan niet verlegen in tijden van rampspoed,
maar worden verzadigd bij hongersnood.
Blijf ver van het kwaad en doe wat goed is,
dan moogt ge voor eeuwig hier wonen;
want God bemint de gerechtigheid,
verlaat Zijn getrouwen niet.
Het heil van de vromen komt van de Heer;
Hij is hun toevlucht in tijden van kwelling.
De Heer staat hen bij en bevrijdt hen,
Hij redt die zich tot Hem wenden.
Alleluia: Jak. 1, 21.
Alleluia. Neemt met zachtmoedigheid het woord van God aan dat in u werd geplant, en de kracht bezit uw zielen te redden. Alleluia.
Uit het heilig Evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Marcus, 9, 30-37.
Na de gedaanteverandering op de berg gingen Jezus en Zijn leerlingen daar weg en trokken Galilea door; maar Hij wilde niet dat iemand het te weten kwam, want Hij was bezig Zijn leerlingen te onderrichten. Hij zeide hun: De Mensenzoon wordt overgeleverd in de handen der mensen en ze zullen Hem doden; maar drie dagen na Zijn dood zal Hij weer opstaan. Zij begrepen die woorden wel niet maar schrokken ervoor terug Hem te ondervragen. Zij kwamen in Kafarnaüm en, eenmaal thuis, ondervroeg Hij hen: Waar hebt ge onderweg over getwist? Maar zij zwegen, want zij hadden onderweg een woordenwisseling gehad over de vraag wie de grootste was. Toen zette Hij zich neer, riep de twaalf bij zich en zei tot hen: Als iemand de eerste wil zijn, moet hij de laatste van allen en de dienaar van allen zijn. Hij nam een kind en zette het in hun midden; Hij omarmde het en sprak tot hen: Wie een kind als dit opneemt in Mijn Naam, neemt Mij op; en wie Mij opneemt, neemt niet Mij op, maar Hem die Mij gezonden heeft.