Dinsdag in week 21 door het jaar

Gedachtenis van de marteldood van de heilige Johannes de Doper
Vandaag gedenkt de Kerk de onthoofding van Johannes de Doper. Deze gedachtenis gaat terug op de inwijdingsdag van de kerk die werd gebouwd boven Johannes' vermoedelijke graf in Sebaste in Samaria. Johannes was de voorloper van Christus. Hij zei: "Ik ben de Messias niet, maar een gezondene om voor Hem uit te gaan. Hij moet groter worden, maar ik kleiner."

Eerste lezing: Uit de eerste brief van de heilige apostel Paulus aan de christenen van Tessalonica, 2, 1-8.
Gij weet zelf, broeders en zusters, dat ons optreden onder u niet vergeefs is geweest. Na de mishandelingen en beledigingen die wij, zoals ge weet, in Filippi hadden moeten verduren, hebben wij met de hulp van onze God de moed gevonden om Zijn boodschap bij u openlijk en met grote ijver te verkondigen. Onze prediking komt niet voort uit dwaling of onzuivere bedoelingen en wil niemand bedriegen. God zelf heeft ons geschikt bevonden en ons het Evangelie toevertrouwd; daarom spreken wij ook niet om bij mensen in de gunst te komen, maar alleen om te behagen aan God, die ons hart toetst. Wij hebben ons nooit afgegeven met vleierij, gij weet het, noch met bedekte hebzucht, God is onze getuige. Wij hebben geen eerbewijzen van mensen gezocht, van u noch van anderen. ofschoon wij als apostelen van Christus ons hadden kunnen laten gelden. Wij zijn even zachtzinnig met u omgegaan als een voedster met haar kinderen. We waren u zo innig genegen, dat wij u graag mét het Evangelie van God ons eigen leven hadden geschonken; zo lief waart gij ons geworden.

Tussenzang: Ps. 139 (138), 1-3. 4-6.
Antifoon:    Gij kent mij, Heer, en Gij doorschouwt mij.

Gij kent mij, Heer, en Gij doorschouwt mij,
Gij ziet mij waar ik ga of sta.
Van verre kent Gij mijn gedachten,
Gij weet waarom ik bezig ben of rust,
Gij let op al mijn wegen.

Heer, voor het woord nog op mijn tong is,
weet Gij reeds wat ik zeggen ga.
Waar ik mij wend, Gij staat op wacht,
Uw hand rust altijd op mijn schouder.
Uw kennis is voor mij te wonderbaar,
zo hemelhoog, dat ik ze niet kan vatten.

Alleluia: Mt. 5, 10.
Alleluia. Zalig die vervolgd worden om de gerechtigheid, want hun behoort het Rijk der hemelen. Alleluia.

Uit het heilig Evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Marcus, 6, 17-29.
In die tijd had Herodes Johannes laten grijpen en in de gevangenis in boeien geslagen omwille van Herodias, de vrouw van zijn broer Filippus, want hij had haar tot vrouw genomen. Johannes had immers tot Herodes gezegd: Het is u niet geoorloofd de vrouw van uw broer te hebben. Herodias was daarom op hem gebeten en wilde hem doden, maar zij kreeg geen kans, want Herodes had ontzag voor Johannes. Hij wist dat hij een rechtschapen en heilig man was, en nam hem in bescherming. Telkens wanneer hij hem gehoord had, verkeerde hij in tweestrijd, maar toch luisterde hij graag naar hem. Er kwam echter een gunstige dag, toen Herodes bij zijn verjaardag een maaltijd aanrichtte voor zijn hoogwaardigheidsbekleders, zijn hoofdofficieren en de vooraanstaanden van Galilea. De dochter van Herodias trad op met een dans en zij beviel aan Herodes en zijn tafelgenoten. De koning zei tot het meisje: Vraag me wat ge wilt en ik zal het u geven. En hij bevestigde haar met een eed: Wat ge me ook vraagt, ik zal het u geven, al is het de helft van mijn koninkrijk. Zij ging naar buiten en vroeg aan haar moeder: Wat zou ik vragen? Deze antwoordde: Het hoofd van Johannes de Doper. Zij haastte zich naar binnen, naar de koning en zei hem haar verlangen: Ik wil dat u mij op staande voet op een schotel het hoofd van Johannes de Doper geeft. Dit deed de koning leed, maar om zijn eed gestand te doen en ook wegens zijn tafelgenoten wilde hij haar niet afwijzen. Terstond stuurde de koning dus een lijfwacht en gelastte hem het hoofd van Johannes te brengen. De man ging en onthoofdde hem in de gevangenis. Hij bracht het hoofd op een schotel en gaf het aan het meisje; het meisje gaf het weer aan haar moeder. Toen zijn leerlingen er van gehoord hadden, kwamen ze zijn lijk halen en legden het in een graf.