Hoogfeest van de heilige Petrus en Paulus, apostelen

Op deze dag herdenkt de Kerk de marteldood van de apostelen Petrus en Paulus. Hun bloedgetuigenis is de bekroning van hun leven als verkondiger van het Evangelie. Beiden hebben zij Christus openlijk beleden als de Messias, de Zoon van God, en Zijn boodschap verkondigd ten koste van allerlei beproevingen.
Petrus
Simon, een eenvoudige visser uit Galilea, werd door Jezus geroepen Zijn volgeling te worden. Hij kreeg van zijn Heer de bijnaam Petrus, afgeleid van het Griekse woord Petra dat 'Rots' betekent. Christus zei tegen Simon, nadat hij Jezus had erkend als de Zoon van God: Gij zijt Petrus en op deze steenrots zal Ik Mijn Kerk bouwen en de poorten der hel zullen haar niet overweldigen. Ik zal u de sleutels van het Rijk der Hemelen geven en wat gij zult binden op aarde, zal ook in de hemel gebonden zijn en wat gij zult ontbinden op aarde zal ook in de hemel ontbonden zijn (Mt. 16, 18, 19). Na de Verrijzenis was Petrus, de eerste der apostelen, leider van de christengemeente in het Heilig Land. Op latere leeftijd vertrok hij naar Rome. Daar stierf hij waarschijnlijk in het jaar 64 of 67 de kruisdood. Volgens een overlevering stierf hij in het Circus van Nero op de Vaticaanse heuvel. Petrus voelde zich niet waardig om op dezelfde wijze als zijn Heer te sterven en verkoos daarom met zijn hoofd naar beneden aan het kruishout vastgespijkerd te worden.
Paulus
Saul was eerst Farizeeër en christenvervolger. Na zijn bekering tot Christus werd hij door het college van de Twaalf Apostelen erkend als nieuwe apostel. Het was zijn missie om Christus aan de niet-joden te verkondigen. In Jeruzalem werd hij wegens 'godslastering' door het Sanhedrin ter dood veroordeeld. Omdat hij Romeins burger was, beriep hij zich op zijn recht om bij de keizer in hoger beroep te gaan. In Rome kreeg hij verlof op zichzelf te wonen met een soldaat die hem bewaakte. In zijn huis ontving hij de leiders van de joodse gemeenten en verkondigde hun de Blijde Boodschap. Hij verkeerde nog twee jaar in zijn eigen huurwoning en ontving allen die bij hem aanklopten. Zonder enige belemmering gaf hij onderricht in de leer van Christus. Uiteindelijk werd hij tijdens de christenvervolging onder Nero in de kerker geworpen en vervolgens aan de Via Ostia door het zwaard onthoofd.

Eerste lezing: Uit de Handelingen der Apostelen, 12, 1-11.
In die dagen legde koning Herodes de hand op enkele leden van de Kerk om hen te mishandelen: Jakobus, de broer van Johannes, liet hij met het zwaard ter dood brengen. Omdat hij bemerkte dat dit de Joden aangenaam was, liet hij ook nog Petrus gevangen nemen. Het was juist in de dagen van het ongedesemde brood. Toen hij hem in handen had gekregen, wierp hij hem in de gevangenis en liet hem bewaken door vier groepen soldaten, elk van vier man; het was zijn bedoeling Petrus na het paasfeest voor het volk te leiden. Terwijl Petrus in de gevangenis zat, werd door de Kerk vurig voor hem tot God gebeden. In de nacht vóórdat Herodes hem wilde laten voorleiden, lag Petrus, met twee kettingen vastgebonden, te slapen tussen twee soldaten, terwijl ook voor de poort van de gevangenis wacht werd gehouden. Opeens stond een engel des Heren bij hem en was de cel hel verlicht. Hij stootte Petrus in de zij, wekte hem en sprak: Sta vlug op. Meteen vielen de kettingen van zijn handen. Vervolgens zei de engel: Doe uw gordel om en bind uw sandalen onder. Petrus deed het. De engel hernam: Sla uw mantel om en volg mij. Hij ging mee naar buiten zonder nog te beseffen dat het werkelijkheid was wat de engel deed: hij meende een visioen te zien. Zij passeerden de eerste en de tweede wacht en kwamen aan de ijzeren poort die toegang gaf tot de stad; deze ging vanzelf voor hen open. Zij traden naar buiten, liepen een straat ver en eensklaps was de engel verdwenen. Toen kwam Petrus tot zichzelf en zei: Nu weet ik zeker dat de Heer Zijn engel heeft gezonden en mij heeft ontrukt aan de macht van Herodes en aan alles wat het volk der Joden verwachtte.

Tussenzang: Ps. 34 (33), 2-3. 4-5. 6-7. 8-9.
Antifoon:    De Heer heeft mij gered uit al wat ik vreesde.

De Heer zal ik prijzen iedere dag,
Zijn lof ligt mij steeds op de lippen.
Mijn geest is fier op de gunst van de Heer,
laat elk die het hoort zich verheugen.

Verheerlijkt de Heer tezamen met mij
en laat ons eendrachtig Zijn Naam vereren.
Ik ging tot de Heer en Hij heeft mij verhoord,
Hij heeft mij gered uit al wat ik vreesde.

Verlaat u op Hem, dan wordt ge gelukkig,
want Hij stelt u niet teleur.
Die roepen in nood, naar hen luistert de Heer
en redt hen uit hun ellende.

De engel van God legt een schans om hen heen,
om elk die God vreest te beschermen.
Let op en bemerkt hoe genadig de Heer is,
gelukkig is hij die zijn heil zoekt bij Hem.

Tweede lezing: Uit de tweede brief van de heilige apostel Paulus aan Timóteus, 4, 6-8. 17-18.
Dierbare,
Wat mij betreft, mijn bloed wordt weldra geplengd, het uur van mijn heengaan is nabij. Ik heb de goede strijd gestreden, de wedloop voleind, het geloof bewaard. Nu wacht mij de krans der gerechtigheid waarmee de Heer, de rechtvaardige Rechter, mij zal belonen op de grote dag, en niet alleen mij, maar allen die met liefde uitzien naar Zijn komst. De Heer heeft mij terzijde gestaan en mij kracht gegeven om mijn ambt als prediker van het Evangelie ten einde toe te vervullen, zodat alle volken ervan horen, en ik werd verlost uit de muil van de leeuw. De Heer zal mij blijven beschermen tegen alle boze aanslagen en mij behouden overbrengen naar Zijn hemels Koninkrijk. Hem zij de heerlijkheid in de eeuwen der eeuwen. Amen.

Alleluia: Mt. 16, 18.
Alleluia. Gij zijt Petrus, en op deze steenrots zal Ik Mijn Kerk bouwen, en de poorten der hel zullen haar niet overweldigen. Alleluia.

Uit het heilig Evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Matteüs, 16, 13-19.
In die tijd toen Jezus in de streek van Caesarea van Filippus gekomen was, stelde Hij Zijn leerlingen deze vraag: Wie is volgens de opvatting van de mensen de Mensenzoon? Zij antwoordden: Sommigen zeggen Johannes de Doper, anderen Elia, weer anderen Jeremia of een van de profeten. Maar gij - sprak Hij tot hen - wie zegt gij dat Ik ben? Simon Petrus antwoordde: Gij zijt de Christus, de Zoon van de levende God. Jezus hernam: Zalig zijt gij, Simon, zoon van Jona, want niet vlees en bloed hebben u dit geopenbaard, maar Mijn Vader die in de hemel is. Op Mijn beurt zeg Ik u: Gij zijt Petrus; en op deze steenrots zal Ik Mijn Kerk bouwen en de poorten der hel zullen haar niet overweldigen. Ik zal u de sleutels geven van het Rijk der hemelen en wat gij zult binden op aarde, zal ook in de hemel gebonden zijn en wat gij zult ontbinden op aarde, zal ook in de hemel ontbonden zijn.