Pastor Gerard de Wit is op maandag 15 mei overleden. Hij is lange tijd zeer betrokken geweest bij onze Sint Maartenskerk in Maartensdijk. Wij herdenken hem in dankbaarheid en laten wij allen voor hem bidden.

Het parochiebestuur

Leo Fijen schrijft over pastor Gerard:

ONZE PASTOR GERARD
Als je geroepen wordt, moet je gaan. Afgelopen vrijdag ontving ik een mailtje van onze pastor Gerard de Wit. Ooit priester in Nes aan de Amstel, IJmuiden, Alkmaar, De Kwakel en Wijk aan Zee, daarna Bisschoppelijk Gedelegeerde voor het Katholiek Onderwijs in het bisdom Haarlem-Amsterdam, vervolgens Hoofdaalmoezenier van Justitie, tenslotte tijdens zijn emeritaat pastor van de Sint Maartenskerk in Maartensdijk. Daar kwam hij thuis als priester en als mens. Daar vond hij een geloofsgemeenschap die hij tot bloei bracht. Daar beleefde hij de mooiste jaren van zijn priesterschap en was hij de motor achter een opmerkelijk verhaal. In een tijd van krimp en achteruitgang voor kerken wist hij deze geloofsgemeenschap een nieuw zelfbewustzijn te geven. Met een kerk die zichtbaar is in dorp en gemeente, die samenwerkt met andere denominaties en die vrouwen en mannen taken geeft naar hun talenten. Op een kleine 400 leden zaten er gemiddeld op zondag zo’n 100 mensen in de kerk. En die hebben van deze Gerard de Wit geleerd dat ze zelf verder kunnen bouwen aan deze kerk van Sint Maarten. Ook na zijn vertrek in 2014 ging het verhaal daarom door. Met 330 leden en nog steeds, ook na corona, zo’n 80 tot 100 mensen op zondag in de kerk en een sterke zichtbaarheid in het dorp. Gerard de Wit heeft de laatste jaren van zijn leven doorgebracht in het Fraterhuis Sint-Jozef, op de grens van Zeist en De Bilt. Soms was hij even terug in zijn geliefde Maartenskerk, bijvoorbeeld rond het feest voor onze muzikale duizendpoot Gijsbert van der Linden, nog maar drie maanden geleden. Hij gaf ons toen voor de laatste keer de zegen, zoals alleen hij kon. Afgelopen vrijdag vroeg hij of ik langs wilde komen. Zaterdagmiddag belde ik aan. Ik hoorde zijn stem, hij kon zijn kamerdeur niet meer zelf openen. Daar had hij de kracht niet meer voor. Een hartkwaal ontnam hem alle adem. Zelfs praten ging moeilijk. Hij hoopte dat een nieuw onderzoek in het ziekenhuis hem meer lucht zou geven. Daar is het niet meer van gekomen. Bij het weggaan hebben we samen gebeden. Daarna vroeg onze pastor die altijd zelf de zegen gaf of ik hem wilde zegenen. Nog geen dag later vroeg hij zelf om de ziekenzalving, hem toegediend door Jozef Wissink. Ik mocht daarbij zijn, samen met Johan van Stralen die met zijn vrouw Joke zoveel voor hem heeft gedaan. En in aanwezigheid van frater Wilfried en tafelgenote Carla. Pastor Gerard hoopte nog steeds op te knappen en met Pinksteren zelf voor te gaan. Maar diep in zijn hart wist hij beter en was hij vrij om naar God te gaan. Twaalf uur later blies hij zijn laatste adem uit. Als je geroepen wordt moet je gaan. Onze pastor riep me, ik ging. Beiden wisten we niet dat de dood zo nabij was. En door die laatste ontmoeting was er die laatste zegen. En ook de troost van dat laatste gebed samen. Dat heet genade die ons voor altijd verbindt, door de dood heen. Die genade zal me dragen in de uitvaart komende zaterdag om 10.30 uur in zijn geliefde Maartenskerk. En met grote dankbaarheid bidden we dan pastor Gerard naar God toe. Als hij daar al niet is, voor altijd thuis.

Leo Fijen