Voor de 22e zondag door het jaar A, bieden we u de volgende beeldmeditatie aan

Een middeleeuwse houtsnede bij Jezus’ woord: “Wie mijn volgeling wil zijn, moet Mij volgen door zichzelf te verloochenen en elke dag opnieuw zijn kruis op te nemen” (Lukas 09,23). Letterlijk staat er: “Wie achter Mij aan wil komen: die moet zichzelf verloochenen en moet opnemen zijn kruis, dagelijks, en moet Mij dienen.”

Wil ik achter Jezus aan, dan ‘moet’ ik dus drie dingen: 1. mezelf verloochenen; 2. mijn kruis opnemen; en 3. Hem dienen (in het Grieks staat hier een werkwoord waar ons woord ‘akoliet’, ‘altaardienaar’ van is afgeleid).

1. Mezelf verloochenen. Ik begrijp wat Jezus vraagt. Hij vraagt barmhartigheid, ook…, juist, als ik haat- en wraakgevoelens in mij voel opkomen. Hij vraagt naastenliefde, ook…, juist, als ik aan mezelf wil toekomen. Enzovoort. Ik herinner mij hoe Jezus op de avond dat het lijden Hem te wachten stond, bad: “Vader, niet mijn wil, maar uw wil moet geschieden.” Liefde brengen waar haat is. Zo kon Hij ertoe komen om het oor te genezen van één van zijn aanvallers! Of zelfs nog op het kruis te bidden over zijn treiteraars – die nergens om gevraagd hadden: “Vader, vergeef het hun…” Ongehoord. Daar deed Hij, waarom Hij gebeden had: “Uw wil moet geschieden”, namelijk vergevingsgezindheid. Gods laatste woord over ieder van ons. Ik sta enige tijd stil wat dat voor mij allemaal zou inhouden.

2. Mijn kruis opnemen. Dat is iets anders dan mij plaatsen in de slachtofferrol. Het ongemak, de pijn: ik neem ze op. Ik maak er míjn pijn van. Zelfs, ja juist, als die pijn mij door anderen wordt aangedaan. Ik kies ervoor die pijn te dragen. Ook als ze onontkoombaar is. Ik accepteer ze. Ik neem ze op me.
Ik breng me te binnen hoe Jezus vrijwillig zijn lijden op zich heeft genomen. Hij had het niet hoeven doen. Hij had gewoon een eerlijk vakman in de timmermanswinkel thuis kunnen blijven. Hij had zich kunnen terugtrekken, toen de mensen zich tegen Hem begonnen te keren. Hij heeft al die pijn gedragen, genomen. Weer sta ik stil bij de vraag wat dat voor mij zou betekenen.

3. Ik word dienaar van Jezus. Dienaar van alles wat Hem ter harte gaat: vergevingsgezindheid, barmhartigheid, genade. Ik stel mijn leven in dienst van zijn Geest. Al zijn er nog zoveel andere geluiden om mij heen en in mijzelf: die laat ik voor wat ze zijn en ga alleen achter de stem van zijn Geest aan. Weer blijf ik even staan bij de vraag wat dat in mijn geval allemaal betekent. Toch opvallend. Hij heeft zelf gezegd dat Hij niet gediend wilde worden, maar wilde dienen. Ik realiseer mij dat Hij van mij vraagt om Hem in die houding na te volgen.

Ik sta stil bij de vraag wat een houding van dienstbaarheid voor mij betekent. Ik ga in gedachten de mensen na aan wie ik dan dienstbaar zou moeten zijn.
De afbeelding laat zien dat Jezus voor mij uitgaat en zelf doet wat Hij van mij vraagt. Hij gaat voor mij uit, terwijl Hij zijn kruis draagt. Hij heeft dus niet makkelijk praten.

De gelovige ziel wordt voorgesteld als een getrouwde vrouw. Dat zij getrouwd is, kan ik aflezen aan het feit dat zij een hoofddoek draagt. In de middeleeuwen is dat symbool voor gehuwde vrouwen. Dat zij zich met Jezus verbonden heeft, is zichtbaar gemaakt met het dikke koord waarmee zij aan Hem vastzit. Of is Hij het geweest die haar aan zich gebonden heeft?
Zij lijkt nog enigszins te aarzelen. Waar Jezus al op stap is, blijft zij nog staan. Het touw bijna strak gespannen.
Maar het mooiste is toch de houding van Jezus. Hij ziet naar haar om. Beeld van zorg en aandacht. Van tederheid. Zo ziet God om naar elk van ons. Naar mij.

Kijkend naar die afbeelding probeer ik te horen op welke toon Jezus die woorden tot mij zegt: “Als je achter Mij aan wil komen: dan moet je jezelf verloochenen en je moet opnemen jouw kruis, dagelijks, en je moet Mij dienen.”

[1475, houtsnede. Duitsland, Nürnberg, Germanisches Nationalmuseum. Dries van den Akker s.j./2014.01.27]

Verwijzingen
Matteus 16,24-28: Jaar A door het jaar 22e zo

      Herademing nr. 108 is uit

De kerk als heilige ruimte ‘Wat is dit een bijzondere plek. Je kunt voelen dat hier vele jaren is gebeden.’ Dit zei iemand met een buitenkerkelijke achtergrond over een sportschool, die voorheen als kerkgebouw functioneerde. Hieruit blijkt dat een kerkgebouw meer is dan een hoop stenen. Het is een plaats van samenkomst waar de heilige verhalen verteld, en de heilige rituelen gevierd worden. Op deze wijze is die plaats een heilige ruimte geworden. Daarover gaat het nieuwe nummer van het tijdschrift voor Spiritualiteit “Herademing”. Voor protestanten is de kerk pas een heilige ruimte als de gemeente er samenkomt. Katholieken wijden een kerk-gebouw in, voordat het in gebruik wordt genomen. Bij de inwijding hebben deze aloude woorden geklonken: “Ontzagwekkend is deze plaats” , dit is niets anders dan het huis van God, dit moet de poort van de hemel zijn (Gen. 28:17) Jacob zegt dit nadat hij overnachtte bij Betel. Hij droomde er van een ladder die van de aarde tot in de hemel reikt en waarlangs Gods engelen opstijgen en afdalen. In deze droom zegt God dat hij en zijn nakomelingen gezegend zullen zijn, en dat de Eeuwige met hem zal zijn. Als Jacob wakker wordt, beseft hij hoe ontzagwekkend deze plek is. Hij verklaart de steen die als hoofdkussen diende tot huis van God en poort naar de hemel. Deze plaats krijgt voor hem een bijzondere betekenis vanwege de betrokkenheid van de levende God op hem en zijn toe-komst. Dit heeft niets te maken met de plaats op zichzelf, maar wel met Gods belofte om onder ons aanwezig te zijn. Het is deze bijzondere aanwezigheid die de kerk tot een heilige ruimte maakt. Door de coronacrisis kunnen we noodgedwongen niet samenkomen in onze kerken. Misschien hebben we wat steun aan de droom van Jacob. Zijn droom laat zien dat elke plaats een heilige ruimte kan worden. Is de Eeuwige niet daar waar we hem binnenlaten?

Herademing: www.kokboekencentrum.nl/tijdschriften/herademing

Binnen onze geloofsgemeenschap zijn diverse werkgroepen actief. Ook zingen er twee koren, Canto Nuovo en Inspiratie

De H. Willibrordgemeenschap is ontstaan in 2005 als fusie tussen de toenmalige Petrus en Paulusparochie, H. Familieparochie, Joannesparochie en H. Mariaparochie. In 2007 zijn de kerkgebouwen van de Joannes en H. Maria aan de eredienst onttrokken en gesloten. Sinds 2011 maken wij deel uit van de HH. Martha en Mariaparochie

In het novembernummer (2019) van het Soester Venter van de KBO schreef René van Hal onderstaand artikel over Soest en Petrus en Paulus, een mooie aanvulling voor onze site.

Petrus en Paulus en hun verbondenheid met Soest
door René van Hal

Wanneer je vanaf de Oude Kerk richting Station Soestdijk fietst tref je vlak voor de rotonde bij de Dalweg, langs de Steenhoffstraat een beeldengroep aan voor de ingang van De Sleutel. Het zijn de apostelen Petrus en Paulus. Petrus met in zijn hand de sleutel en Paulus die zijn hand op steekt en ons vraagt op te letten. De beelden vormen natuurlijk een relatie met de naastgelegen Petrus en Pauluskerk, waar in de maand september jl. werd gevierd dat deze 50 jaar geleden werd gebouwd.

De verbondenheid van de apostelen Petrus en Paulus met Soest gaat echter al eeuwen terug. In deze bijdrage blikken we terug op meer dan 660 jaar historie.

Eerste katholieke kerk in Soest met als patronen Petrus en Paulus

Rond 1350 werd in Soest de eerste katholieke kerk gebouwd op de plek waar nu de Oude Kerk staat. Deze kerk, vermoedelijk alleen een schip dus nog zonder toren, werd gewijd aan de apostelen Petrus en Paulus en stond op een wat hogere plek in de huidige Kerkebuurt om het gebouw te vrijwaren van wateroverlast. Het water van de Zuiderzee bereikte bij storm delen van Soest. De supervisie over deze kerk en vele andere kerken in de regio berustte bij de Benedictijner Abdij (Utrecht/ Leusden).

In zowel 1356 als 1481 is Soest en ook de kerk in de strijd tussen de bisschoppen van Utrecht en de Graven van Holland platgebrand.

In 1482 is gestart met de bouw van een nieuwe katholieke kerk in Soest. Dit keer met een toren. Ook deze kerk was gewijd aan de beide apostelen.

Wat nu niet meer te zien is, bevatte die kerk zoals gebruikelijk in de katholieke kerken verschillende beelden, waaronder die van de apostelen Petrus en Paulus. De inwoners van Soest hebben in de aanloop naar de Reformatie deze beelden al uit de kerk verwijderd en opgeborgen op een veilige plek onder de toren. Bij de restauratie van de Oude Kerk in 1905 werden deze beelden teruggevonden en overgebracht naar het Rijksmuseum in Amsterdam. De onderhoudsstaat van deze beelden is echter zo teer dat ze niet meer tentoongesteld kunnen worden. Wel zijn de beelden recent nog gefotografeerd en is er een unieke fotocollectie van samengesteld die op gezette tijden wordt

gepresenteerd (zoals tijdens de Open Monumentendagen in 2018 en 2019). Op Kerstavond 1580 is op last van de Staten van Utrecht deze kerk onttrokken aan de katholieke erediensten.

Van 1580 tot 1853

In de eeuwen na de Reformatie zijn de inwoners van Soest “katholiek” gebleven en hebben hun vieringen op diverse plekken in het dorp gehouden. Daarbij werd gebruik gemaakt van rondreizende priesters

die de vieringen celebreerden. Dat gebeurde vaak in een schuur bij een boerderij. De meeste parochianen waren in die tijd nl. agrariërs.

Het was zeker in die eeuwen een “arme” gemeenschap, die weinig te verteren had. Daarom ook dat de teerdagen van het Gilde zo uitbundig werden gevierd omdat dit het enige moment was dat er “vlees” werd gegeten. Rond 1692, toen in Soest weer een pastoor (Johannes van Hagen) actief was is een eerste eenvoudig godshuis ingericht in een bestaande opstal. In 1756 werd dit uitgebouwd tot een kerkje en in 1836 zelfs van een torentje voorzien. Ook toen waren Petrus en Paulus de patronen van de Soester katholieke gemeenschap.

1853 Bouw nieuwe Petrus en Pauluskerk

In 1851 werd Mgr. Willem Steenhoffbenoemd tot pastoor in Soest.

Dat gebeurde in een periode dat er weer katholieke kerken in Noord­Nederland gebouwd mochten worden. De overheid bemoeide zich echter wel zeer indringend met de bouw van deze kerken omdat zij voor elk ontwerp eerst toestemming gaven alvorens dit gebouwd mocht worden. In veel gevallen was ook het bouwontwerp er een dat mede door hen werd vormgegeven. In die tijd zijn veel zgn. Waterstaatskerken gebouwd, waarbij de overheid ook medefinancier was. Voor Soest gold dat niet, want pastoor Steenhoff wist in zijn eerste jaar in onze gemeente na het presenteren van zijn plannen in 2 weekenden 30.000 gulden te vergaren, voldoende om de kerk te bouwen. Dat gaf hem ook de gelegenheid er een Italiaans accent aan te geven. Hij had nl. zijn priesteropleiding in Rome gevolgd en was aldaar priester gewijd. Ook deze kerk werd gewijd aan de apostelen Petrus en Paulus. Aan de voorgevel aan de zijde van het Kerkplein prijken ook nu nog hun beeltenissen. De nieuwe kerk werd in 1853 in gebruik genomen. Bij deze beelden is in het latijn de volgende tekst aangebracht: “Ter verheerlijking van de prins der apostelen (Sint Petrus) als ook de leraar der heidenen (Sint Paulus) aan Christus Verlosser, De katholieke bevolking van Soest. ”

Pastoor Willem Steenhoff

Alhoewel Willem Steenhoff eigenlijk een wetenschapper was, die ook jarenlang als hoogleraar aan het seminarie in Warmond verbonden is geweest, lag zijn hart toch bij de zielzorg. Vandaar ook zijn overstap naar en benoeming in Soest. Hij wist de parochie vanaf 1851 met zo’n 2900 zielen tot bloei te brengen. Hij liet niet alleen een kerk bouwen, maar was ook de man achter de komst van de Zusters van Onze Lieve Vrouw van Amersfoort naar Soest voor onderwijs en ouderenzorg en tevens de bouw van het Sint Jozefgesticht (1868), de bouw van de Bonifaciusschool (1871) als eerste fase van het latere Sint

Jozef gebouw, maar ook de inrichting en uitbouw van het Kerkhof aan de Dalweg met het nog steeds bestaande poortgebouw (1876).

Hij overleed op 64jarige leeftijd op Tweede Kerstdag 1880 en heeft veel voor de Soester (katholieke) gemeenschap betekend. Naar hem is ook in 1911 de huidige Steenhoffstraat genoemd.

1969 Nieuwbouw Petrus en Pauluskerk

Na veel discussie en voorbereiding is in 1968 de uit 1853 stammende kerk afgebroken. Alleen de toren ( eigenlijk verhoogde voorgevel) is blijven staan. Op de fundamenten is een nieuwe kerk gebouwd welke in 2002 is uitgebreid met een Stiltecentrum en in 2011 met Ontmoetingscentrum De Sleutel. Bij de ingang van beide hiervoor genoemde uitbreidingen staat de beeldengroep Petrus en Paulus. Deze beeldengroep is gemaakt door Zuster Marie-José van der Lee, een van de Zusters Augustinessen van Sint Monica die haar atelier had in het klooster van De Stad Gods langs de weg van Baarn naar Hilversum.

De beeldengroep was ontworpen en gemaakt voor een van de kerken in Haarlem. Daarbij zijn de beelden gegoten door de firma Joosten die jarenlang in Soest aan de Smitsweg een bronsgieterij had. Nadat de beelden in Haarlem plaats moesten maken zijn deze begin van deze eeuw in Soest terecht gekomen en hebben een opvallende plaats bij de Petrus en Pauluskerk gekregen.

Secretariaat H. Willibrord (Soest)
Voor al je vragen en opmerkingen, opgeven van intententies.
Verzoeken om pastoraal bezoek, doop, huwelijk, ziekenzalving en uitvaart etc.
Op werkdagen van 09:00 -13:00 uur. Steenhoffstraat 41, 3764 BJ Soest
T: 035 – 6011320 email: secretariaatWS@marthamaria.nl

Noodtelefoon
In geval van nood T: 035-6035518
Pastoraatgroep
Ineke Spijker; email: intovini@ziggo.nl
Rijk en Ida van Doorn; email: rijkenida@gmail.com

Locatieraad
Voor Soest en Soesterberg, beheer en onderhoud van de gebouwen, de organisatie en de financiën:
Voorzitter a.i.: Jan Roest, email: jan.rita.roest@ziggo.nl
Gebouwenbeheer: Henk de Bruin, email: hvdebruin@zonnet.nl
Budgethouder: Toon Smits, email: ag.smits@kpnplanet.nl

Kerkgebouwen
H.H. Petrus en Pauluskerk
Kerkplein 2, 3764 AW Soest T: 035 – 6012688
Vieringen: zaterdag 19:00 uur of zondagmorgen (volgens rooster)
H. Familiekerk
Willibrordusstraat 19, 3768 CP Soest T: 035 – 6019943
Vieringen: zaterdag 19:00 uur of zondagmorgen (volgens rooster)

Stiltecentrum
‘De Binnentuin’ is een ruimte om even stil te zijn, een kaars op te steken, te bidden. Steenhoffstraat 41, Soest,
Open van 8:30 – 17:00 uur. Van mei – september tot 19:00 uur.

Ziekenbezoek
Voor bezoek in ziekenhuis en verpleeghuis.
Graag contact opnemen met het secretariaat van onze parochie:secretariaat@marthamaria.nl

Parochiecentrum
‘De Sleutel’ Steenhoffstraat 41, Soest
Op werkdagen bent u welkom voor een kopje koffie of thee. Het centrum is een modern zalencomplex geschikt voor vergaderingen, vieringen, recepties etc.
Reserveren en verhuur via het secretariaat.