Voor de 14e zondag door het jaar A, bieden we u de volgende beeldmeditatie aan 

ga naar de beeldmeditatie

Een stoet van mensen trekt aan mij voorbij. Een armzalige stoet. Hulpbehoevende mensen. Ze bewegen zich in de richting van Jezus. Op onze afbeelding zijn zijn gezicht en zijn uitgestrekte arm nog juist zichtbaar. Zijn wereld en die van de smekelingen wordt gescheiden door een boom. Vooraan zit een man op de grond, half achterover; zijn rechterhand geopend naar Jezus, klaar om te ontvangen. Achter hem zitten nog twee mannen, meer rechtop: ook zij met geopende rechterhand. Achter hen rijst een in het blauw geklede vrouw uit boven alle anderen. Zij houdt een klein kind op haar handen vóór zich; alsof ze een geschenk aanbiedt. Het kind ziet er niet gezond uit; het heeft beide handjes uitgespreid. Achter die moeder nog een moeder in het rood; ook zij heeft een kind bij zich. Verborgen onder haar kleed zit het stevig tegen haar aangedrukt; alleen het hoofdje komt boven de kleding uit. Achter haar weer een man, leunend op een stok. Ook hij houdt de geopende rechterhand op. Achter hem tenslotte twee vrouwen. De voorste in een geel gewaad, leunend op een stok, krom voorovergebogen, onmachtig zich op te richten. De achterste ook enigszins voorovergebogen. Ook deze beide vrouwen houden de rechterhand op, als bedelaars.

Op de achtergrond eenvoudige huisjes; wellicht de woonplaats van deze mensen. Of – meer in overeenstemming met de opvattingen van Jezus’ tijd – zijn het de huisjes waaruit zij verdreven zijn. Ze zijn immers onrein door hun ziekte. God heeft hen gestraft, en nu moeten ze ver van de bewoonde wereld leven, zodat de gezonde mensen niet besmet raken. Want dat was de opvatting van de gelovige mensen in die dagen. Ziekte was een straf van God voor eerder begane zonden. Je werd er onrein door. Het isoleerde je.

Maar Jezus had van die opvatting niets willen weten. Hij sprak steeds over God als over zijn Vader. Die klaar stond met barmhartigheid en medelijden. Die de noodkreten van zijn volk hoorde en hun lijden kende, als was het zijn eigen lijden. Hij ging met noodlot of droefheid geslagen mensen juist niet uit de weg. Integendeel. Hij liet zich door hen raken, en dat gaf hun nieuwe moed. Toekomst. Opstanding. Vandaar ook dat we Hem horen roepen: “Kom maar naar Mij, als je ergens onder gebukt gaat…! Als je bij onze religieuze leiders en priesters niet terecht kunt, ja zelfs wordt weggestuurd, kom dan maar naar Mij toe. Dan zul je merken dat God een God van liefde is. Hij legt je geen ondraaglijke lasten op. Hij bevrijdt je er juist van. Ja, mijn juk is zacht; mijn last is verlichting!”

En zo zien we nog juist hoe Hij zich tot deze smekelingen wendt. Met een gebaar van zegen en toenadering. De complete afbeelding is helaas zeer gebrekkig. Ze werd gefotografeerd tegen aangebrachte verlichting in. Maar ze is juist duidelijk genoeg om te laten zien dat Jezus wordt vergezeld van zijn leerlingen. Zij zien hoe anders hun meester met ongelukkige mensen omgaat dan de religieuze leiders van hun dagen. Zij zullen straks Jezus’ werk moeten voortzetten. Zijn weg gaan. Dat wordt aangeduid doordat ze zijn afgebeeld op blote voeten.

Nu valt ons op dat ook de smekelingen zijn afgebeeld op blote voeten. Blijkbaar zijn ook zij volgelingen van Jezus, en gaan ze zijn weg. Door te vragen. Door hun armzalige toestand te erkennen en als bedelaars hun hand op te houden. Door te bidden. De gouden achtergrond strekt zich uit achter Jezus en zijn leerlingen links én de smekelingen rechts. Ze zijn allen opgenomen in Gods aanwezigheid.

Tussen Jezus en zijn leerlingen links en de smekelingen rechts staat die boom. Als ik het goed zie, zitten er vruchten aan die boom. Dat zal wel niet toevallig zijn.

Ik laat mijn blik langs elk van de hier afgebeelde personen gaan, en vraag mij af in wie ik mij het meest herken. En maak er mijn gebed van.

[1320, mozaïek. Turkije, Istanbul, voormalige kerk van de Verlosser in Chora. Dries van den Akker s.j. / 2011.06.28]

​_

Verwijzingen
Matteus 11,28-30: Jaar A: Heilig Hart; door het jaar 14e zo

      Herademing nr. 108 is uit

De kerk als heilige ruimte ‘Wat is dit een bijzondere plek. Je kunt voelen dat hier vele jaren is gebeden.’ Dit zei iemand met een buitenkerkelijke achtergrond over een sportschool, die voorheen als kerkgebouw functioneerde. Hieruit blijkt dat een kerkgebouw meer is dan een hoop stenen. Het is een plaats van samenkomst waar de heilige verhalen verteld, en de heilige rituelen gevierd worden. Op deze wijze is die plaats een heilige ruimte geworden. Daarover gaat het nieuwe nummer van het tijdschrift voor Spiritualiteit “Herademing”. Voor protestanten is de kerk pas een heilige ruimte als de gemeente er samenkomt. Katholieken wijden een kerk-gebouw in, voordat het in gebruik wordt genomen. Bij de inwijding hebben deze aloude woorden geklonken: “Ontzagwekkend is deze plaats” , dit is niets anders dan het huis van God, dit moet de poort van de hemel zijn (Gen. 28:17) Jacob zegt dit nadat hij overnachtte bij Betel. Hij droomde er van een ladder die van de aarde tot in de hemel reikt en waarlangs Gods engelen opstijgen en afdalen. In deze droom zegt God dat hij en zijn nakomelingen gezegend zullen zijn, en dat de Eeuwige met hem zal zijn. Als Jacob wakker wordt, beseft hij hoe ontzagwekkend deze plek is. Hij verklaart de steen die als hoofdkussen diende tot huis van God en poort naar de hemel. Deze plaats krijgt voor hem een bijzondere betekenis vanwege de betrokkenheid van de levende God op hem en zijn toe-komst. Dit heeft niets te maken met de plaats op zichzelf, maar wel met Gods belofte om onder ons aanwezig te zijn. Het is deze bijzondere aanwezigheid die de kerk tot een heilige ruimte maakt. Door de coronacrisis kunnen we noodgedwongen niet samenkomen in onze kerken. Misschien hebben we wat steun aan de droom van Jacob. Zijn droom laat zien dat elke plaats een heilige ruimte kan worden. Is de Eeuwige niet daar waar we hem binnenlaten?

Herademing: www.kokboekencentrum.nl/tijdschriften/herademing

Binnen onze geloofsgemeenschap zijn diverse werkgroepen actief. Ook zingen er twee koren, Canto Nuovo en Inspiratie

De H. Willibrordgemeenschap is ontstaan in 2005 als fusie tussen de toenmalige Petrus en Paulusparochie, H. Familieparochie, Joannesparochie en H. Mariaparochie. In 2007 zijn de kerkgebouwen van de Joannes en H. Maria aan de eredienst onttrokken en gesloten. Sinds 2011 maken wij deel uit van de HH. Martha en Mariaparochie

In het novembernummer (2019) van het Soester Venter van de KBO schreef René van Hal onderstaand artikel over Soest en Petrus en Paulus, een mooie aanvulling voor onze site.

Petrus en Paulus en hun verbondenheid met Soest
door René van Hal

Wanneer je vanaf de Oude Kerk richting Station Soestdijk fietst tref je vlak voor de rotonde bij de Dalweg, langs de Steenhoffstraat een beeldengroep aan voor de ingang van De Sleutel. Het zijn de apostelen Petrus en Paulus. Petrus met in zijn hand de sleutel en Paulus die zijn hand op steekt en ons vraagt op te letten. De beelden vormen natuurlijk een relatie met de naastgelegen Petrus en Pauluskerk, waar in de maand september jl. werd gevierd dat deze 50 jaar geleden werd gebouwd.

De verbondenheid van de apostelen Petrus en Paulus met Soest gaat echter al eeuwen terug. In deze bijdrage blikken we terug op meer dan 660 jaar historie.

Eerste katholieke kerk in Soest met als patronen Petrus en Paulus

Rond 1350 werd in Soest de eerste katholieke kerk gebouwd op de plek waar nu de Oude Kerk staat. Deze kerk, vermoedelijk alleen een schip dus nog zonder toren, werd gewijd aan de apostelen Petrus en Paulus en stond op een wat hogere plek in de huidige Kerkebuurt om het gebouw te vrijwaren van wateroverlast. Het water van de Zuiderzee bereikte bij storm delen van Soest. De supervisie over deze kerk en vele andere kerken in de regio berustte bij de Benedictijner Abdij (Utrecht/ Leusden).

In zowel 1356 als 1481 is Soest en ook de kerk in de strijd tussen de bisschoppen van Utrecht en de Graven van Holland platgebrand.

In 1482 is gestart met de bouw van een nieuwe katholieke kerk in Soest. Dit keer met een toren. Ook deze kerk was gewijd aan de beide apostelen.

Wat nu niet meer te zien is, bevatte die kerk zoals gebruikelijk in de katholieke kerken verschillende beelden, waaronder die van de apostelen Petrus en Paulus. De inwoners van Soest hebben in de aanloop naar de Reformatie deze beelden al uit de kerk verwijderd en opgeborgen op een veilige plek onder de toren. Bij de restauratie van de Oude Kerk in 1905 werden deze beelden teruggevonden en overgebracht naar het Rijksmuseum in Amsterdam. De onderhoudsstaat van deze beelden is echter zo teer dat ze niet meer tentoongesteld kunnen worden. Wel zijn de beelden recent nog gefotografeerd en is er een unieke fotocollectie van samengesteld die op gezette tijden wordt

gepresenteerd (zoals tijdens de Open Monumentendagen in 2018 en 2019). Op Kerstavond 1580 is op last van de Staten van Utrecht deze kerk onttrokken aan de katholieke erediensten.

Van 1580 tot 1853

In de eeuwen na de Reformatie zijn de inwoners van Soest “katholiek” gebleven en hebben hun vieringen op diverse plekken in het dorp gehouden. Daarbij werd gebruik gemaakt van rondreizende priesters

die de vieringen celebreerden. Dat gebeurde vaak in een schuur bij een boerderij. De meeste parochianen waren in die tijd nl. agrariërs.

Het was zeker in die eeuwen een “arme” gemeenschap, die weinig te verteren had. Daarom ook dat de teerdagen van het Gilde zo uitbundig werden gevierd omdat dit het enige moment was dat er “vlees” werd gegeten. Rond 1692, toen in Soest weer een pastoor (Johannes van Hagen) actief was is een eerste eenvoudig godshuis ingericht in een bestaande opstal. In 1756 werd dit uitgebouwd tot een kerkje en in 1836 zelfs van een torentje voorzien. Ook toen waren Petrus en Paulus de patronen van de Soester katholieke gemeenschap.

1853 Bouw nieuwe Petrus en Pauluskerk

In 1851 werd Mgr. Willem Steenhoffbenoemd tot pastoor in Soest.

Dat gebeurde in een periode dat er weer katholieke kerken in Noord­Nederland gebouwd mochten worden. De overheid bemoeide zich echter wel zeer indringend met de bouw van deze kerken omdat zij voor elk ontwerp eerst toestemming gaven alvorens dit gebouwd mocht worden. In veel gevallen was ook het bouwontwerp er een dat mede door hen werd vormgegeven. In die tijd zijn veel zgn. Waterstaatskerken gebouwd, waarbij de overheid ook medefinancier was. Voor Soest gold dat niet, want pastoor Steenhoff wist in zijn eerste jaar in onze gemeente na het presenteren van zijn plannen in 2 weekenden 30.000 gulden te vergaren, voldoende om de kerk te bouwen. Dat gaf hem ook de gelegenheid er een Italiaans accent aan te geven. Hij had nl. zijn priesteropleiding in Rome gevolgd en was aldaar priester gewijd. Ook deze kerk werd gewijd aan de apostelen Petrus en Paulus. Aan de voorgevel aan de zijde van het Kerkplein prijken ook nu nog hun beeltenissen. De nieuwe kerk werd in 1853 in gebruik genomen. Bij deze beelden is in het latijn de volgende tekst aangebracht: “Ter verheerlijking van de prins der apostelen (Sint Petrus) als ook de leraar der heidenen (Sint Paulus) aan Christus Verlosser, De katholieke bevolking van Soest. ”

Pastoor Willem Steenhoff

Alhoewel Willem Steenhoff eigenlijk een wetenschapper was, die ook jarenlang als hoogleraar aan het seminarie in Warmond verbonden is geweest, lag zijn hart toch bij de zielzorg. Vandaar ook zijn overstap naar en benoeming in Soest. Hij wist de parochie vanaf 1851 met zo’n 2900 zielen tot bloei te brengen. Hij liet niet alleen een kerk bouwen, maar was ook de man achter de komst van de Zusters van Onze Lieve Vrouw van Amersfoort naar Soest voor onderwijs en ouderenzorg en tevens de bouw van het Sint Jozefgesticht (1868), de bouw van de Bonifaciusschool (1871) als eerste fase van het latere Sint

Jozef gebouw, maar ook de inrichting en uitbouw van het Kerkhof aan de Dalweg met het nog steeds bestaande poortgebouw (1876).

Hij overleed op 64jarige leeftijd op Tweede Kerstdag 1880 en heeft veel voor de Soester (katholieke) gemeenschap betekend. Naar hem is ook in 1911 de huidige Steenhoffstraat genoemd.

1969 Nieuwbouw Petrus en Pauluskerk

Na veel discussie en voorbereiding is in 1968 de uit 1853 stammende kerk afgebroken. Alleen de toren ( eigenlijk verhoogde voorgevel) is blijven staan. Op de fundamenten is een nieuwe kerk gebouwd welke in 2002 is uitgebreid met een Stiltecentrum en in 2011 met Ontmoetingscentrum De Sleutel. Bij de ingang van beide hiervoor genoemde uitbreidingen staat de beeldengroep Petrus en Paulus. Deze beeldengroep is gemaakt door Zuster Marie-José van der Lee, een van de Zusters Augustinessen van Sint Monica die haar atelier had in het klooster van De Stad Gods langs de weg van Baarn naar Hilversum.

De beeldengroep was ontworpen en gemaakt voor een van de kerken in Haarlem. Daarbij zijn de beelden gegoten door de firma Joosten die jarenlang in Soest aan de Smitsweg een bronsgieterij had. Nadat de beelden in Haarlem plaats moesten maken zijn deze begin van deze eeuw in Soest terecht gekomen en hebben een opvallende plaats bij de Petrus en Pauluskerk gekregen.

Secretariaat H. Willibrord (Soest)
Voor al je vragen en opmerkingen, opgeven van intententies.
Verzoeken om pastoraal bezoek, doop, huwelijk, ziekenzalving en uitvaart etc.
Op werkdagen van 09:00 -13:00 uur. Steenhoffstraat 41, 3764 BJ Soest
T: 035 – 6011320 email: secretariaatWS@marthamaria.nl

Noodtelefoon
In geval van nood T: 035-6035518
Pastoraatgroep
Ineke Spijker; email: intovini@ziggo.nl
Rijk en Ida van Doorn; email: rijkenida@gmail.com

Locatieraad
Voor Soest en Soesterberg, beheer en onderhoud van de gebouwen, de organisatie en de financiën:
Voorzitter a.i.: Jan Roest, email: jan.rita.roest@ziggo.nl
Gebouwenbeheer: Henk de Bruin, email: hvdebruin@zonnet.nl
Budgethouder: Toon Smits, email: ag.smits@kpnplanet.nl

Kerkgebouwen
H.H. Petrus en Pauluskerk
Kerkplein 2, 3764 AW Soest T: 035 – 6012688
Vieringen: zaterdag 19:00 uur of zondagmorgen (volgens rooster)
H. Familiekerk
Willibrordusstraat 19, 3768 CP Soest T: 035 – 6019943
Vieringen: zaterdag 19:00 uur of zondagmorgen (volgens rooster)

Stiltecentrum
‘De Binnentuin’ is een ruimte om even stil te zijn, een kaars op te steken, te bidden. Steenhoffstraat 41, Soest,
Open van 8:30 – 17:00 uur. Van mei – september tot 19:00 uur.

Ziekenbezoek
Voor bezoek in ziekenhuis en verpleeghuis.
Graag contact opnemen met het secretariaat van onze parochie:secretariaat@marthamaria.nl

Parochiecentrum
‘De Sleutel’ Steenhoffstraat 41, Soest
Op werkdagen bent u welkom voor een kopje koffie of thee. Het centrum is een modern zalencomplex geschikt voor vergaderingen, vieringen, recepties etc.
Reserveren en verhuur via het secretariaat.