Afgelopen zomer zijn verschillende jongeren uit onze parochies (HH. Martha & Maria en OLV van Amersfoort) naar de Wereldjongerendagen in Lissabon gegaan. Sommigen gingen met bisdom Haarlem-Amsterdam, sommigen gingen backpacken en 13 jongeren gingen mee met de reis van de bisdommen Breda, Roermond, Rotterdam en Utrecht. Zij vertellen in hun eigen woorden hoe ze het hebben ervaren. In dit artikel lees je over de WJD-reis van Romy.

Voordat ik aan deze reis begon, dacht ik al een beetje te weten wat de Wereldjongerendagen inhielden: een groot evenement waar katholieke jongeren van over de hele wereld bij elkaar komen. Toch was ik er nog niet helemaal op voorbereid hoe het dan daadwerkelijk zou zijn om zo’n gigantische menigte van over de hele wereld voor je te zien, en erbij te horen.

Ik ging mee met de reis van de bisdommen Utrecht, Breda, Roermond en Rotterdam. We vertrokken in de ochtend van 24 juli en zijn eerst door Frankrijk heen gegaan. In Parijs hebben we de mis gevierd, daarna in de bus geslapen om de volgende ochtend aan te komen in Lourdes. Dit was voor mij de eerste keer dat ik ooit in Frankrijk geweest ben, en ik vond vooral Lourdes (met name de lichtprocessie) heel indrukwekkend.

Spanje

De dag daarna zijn we naar Spanje vertrokken. We hebben een stukje van de Camino de Santiago (bedevaartsroute) gelopen en daarna twee nachtjes in een gymzaal in Burgos overnacht. Niet iedereen was even blij met de slaapsituatie, maar ik vond het stiekem best wel leuk hoe we de eerste paar dagen met het slapen in de bus en in de gymzaal al zo erg uit onze comfortzone moesten komen (en ik heb niet eens slecht geslapen).

Gastgezin

Na Burgos gingen we door naar Portugal. We kregen een heel warm welkom van het bisdom daar, waarna we ons opsplitsten tussen verschillende dorpjes met gastgezinnen. Stephanie (een vriendin van me) en ik zaten samen in een gastgezin. We hadden verwacht in iemands huisje op onze matjes te moeten slapen en waren al lang blij dat we onderdak kregen, maar toen we bij het huis aankwamen wisten we niet waar we waren beland.

Het was een groot huis, we kregen echte bedden, mochten kiezen of we samen of apart in een kamer wilden, onze was werd voor ons gedaan, we mochten vers fruit uit de tuin eten en wanneer we wilden in hun privézwembad zwemmen. Het gezin was fantastisch, super lieve mensen die nauwelijks Engels spraken maar door middel van Google Translate en matig Spaans en Frans konden we toch prima communiceren. We zijn drie dagen in het dorpje gebleven, waarin we veel van de Portugese cultuur hebben meegekregen, en toen was het tijd om naar de WJD te gaan.

Lissabon

We reden via Fatima naar Lissabon. In Fatima was het de eerste keer dat we echt heel veel mensen bij elkaar zagen, en in Lissabon werd het alleen nog maar meer. Overal waren mensen, en de hele stad (met ongeveer 600.000 inwoners) werd overgenomen door WJD (anderhalf miljoen jongeren). We sliepen in een school en hadden een pas gekregen waar je twee keer op een dag gratis eten en drinken kon halen bij vrijwel elk restaurant of supermarkt in de stad. Er waren een hoop rijen overal, en het was enorm druk, maar het was super gezellig en het meer dan waard.

Hoogtepunten

Er waren een paar momenten die er voor mij echt uitsprongen. Bijvoorbeeld mijn eerste blik over de menigte in een park in Lissabon toen net de paus voorbij gekomen was. Het leek wel een oneindige zee van mensen met allemaal vlaggen die er bovenuit staken van verschillende landen, dat was zo gaaf!!

Ook de nacht op het veld was natuurlijk ook een hoogtepunt. Er was eerst een prachtige zonsondergang, daarna een bloedmaan en in de ochtend ook weer een super mooie zonsopkomst die zo speciaal was om met al die mensen samen mee te maken. Naast deze meer voor de hand liggende momenten, waren er nog veel meer kleine dingetjes die deze reis heel speciaal gemaakt hebben.

Vriendschappen

Onze groep was geweldig, er zijn zoveel nieuwe vriendschappen ontstaan en de sfeer was altijd positief. Ik hou ervan om te zien hoe iedereen, zonder uitzonderingen, welkom is binnen de katholieke Kerk en dat is precies hoe het naar mijn beleving zou moeten zijn. Kortom, deze reis was echt fantastisch.

Ik ben enorm dankbaar voor iedereen die de reis voor ons mogelijk gemaakt heeft, en als je ooit zou twijfelen om ook met zo’n reis mee te gaan dan zeg ik stop met twijfelen, en doe het. Je gaat zeker geen spijt krijgen. Ik heb oprecht een geweldige tijd gehad, en ga dit nooit meer vergeten.

~ Romy

Afgelopen zomer zijn verschillende jongeren uit onze parochies (HH. Martha & Maria en OLV van Amersfoort) naar de Wereldjongerendagen in Lissabon gegaan. Sommigen gingen met bisdom Haarlem-Amsterdam, sommigen gingen backpacken en 13 jongeren gingen mee met de reis van de bisdommen Breda, Roermond, Rotterdam en Utrecht. Zij vertellen in hun eigen woorden hoe ze het hebben ervaren. In dit artikel lees je over de WJD-reis van Jaimy.

Wat een reis! Het begon allemaal in de bus naar Parijs. Ik wist niet precies hoe alles zou gaan, maar ik heb het over me heen laten komen. Ik zag hoe mensen muziek maakten in de bus en met elkaar in gesprek gingen. Ik ging mee doen met een bord spel toen we even een pauze hadden. Iedereen had het makkelijk met elkaar. Je kon fijne gesprekken voeren en ik voelde me door de blijdschap niet alleen. Ik vond het mooi om te zien hoe anderen naast mij tijd maakten om te bidden. Het is niet iets wat ik alleen doe, maar er zijn anderen, jongeren van mij leeftijd die precies net als ik bidden! Dat maakte me erg blij om te zien, want nu vroegen mensen niet wat ik aan het doen was, maar ze begrepen het gewoon.

Wat ik top vond aan deze reis was dat ik veel mooie mensen heb mogen leren kennen. Ik kon met hen fijne gesprekken voeren en leerde zo altijd weer iemand anders kennen.

Ik vond het wel lastig om aan een routine vast te zitten. Ik heb namelijk mijn eigen tijd ook nodig om goed uit te kunnen rusten. Maar dat kreeg ik helaas niet, wat mij oververmoeid maakte. Mijn rust vind ik belangrijk ook om goed mee te kunnen doen bij de WJD.

Het was een reis die ik niet zo snel meer ga vergeten 🙂

Jaimy