“Deze Goede Week, die met Palmzondag begon, verloopt heel anders dan ons vertrouwd is. En ook Pasen zal dit jaar vreemd zijn.”
Zo opent de brief die de Nederlandse bisschoppen voor Pasen 2020 aan de gelovigen hebben geschreven. Met deze brief willen ze iedereen bemoedigen nu het Hoogfeest van Pasen niet in de kerken gevierd kan worden in verband met het coronavirus. De gehele brief lees je hier
Anno Domini 2020
Dierbare zusters en broeders in Christus, beste jongeren en kinderen, Hoe oud bent u, of jij: 18?, of misschien al 88? Maar eigenlijk maakt de leeftijd niet zo veel uit: zo’n merkwaardige periode als nu heeft niemand van ons meegemaakt, vermoed ik. Misschien slechts bij benadering. Hebt u een periode meegemaakt die u aan de ‘coronatijd’ doet denken? Als ikzelf in de tijd terug ga, dan kom ik uit bij de staatsgreep in Polen (mijn geboorteland) in het jaar 1981. Generaal Jaruzelski wilde toen door draconische maatregelen de vrijheidsbeweging Solidariteit’(Solidarnosc) van Lech Walesa de kop indrukken. Vooral de bewegingsvrijheid was strikt ingeperkt. Thuis blijven was verplicht. Als je toch naar buiten kwam zag je patrouillerende politie of soldaten met pantserwagens of tanks. Hierin mankeert mogelijk het meest de associatie met de huidige periode. Het gevaar was toen zichtbaar, zelfs prominent opgesteld om af te schrikken. Onze tegenstander in 2020 is daarentegen onzichtbaar: ondanks een geweldige vooruitgang in de medische wetenschap zijn we niet in staat om hem op tijd te signaleren. Het minuscule virusje kan overal zijn… en toeslaan.
Dat laatste is natuurlijk niet helemaal waar. Juist daarom kon de overheid beschermende maatregelen nemen: vooral afstand houden en vaak handen wassen. In enkele uitzonderlijke situaties is het niet mogelijk om afstand te houden, denk maar aan de artsen en het verplegend personeel in het ziekenhuis – ja ook op de ‘corona’-afdeling. Priesters moeten ook weleens naar deze afdeling, voor de ziekenzalving. Ons gevoel is – heb ik ook van enkele collega’s mogen horen - dat we goed beschermd worden. Niet alleen een mondkapje en handschoenen worden gebruikt, maar ook een grote gezichtsbril en een eenmalig te gebruiken beschermend vest wordt ons aangemeten. Ondanks al die goede voorzorgsmaatregelen kreeg ik het toch even benauwd bij binnenkomst: ‘zal dit misschien mijn laatste pastorale activiteit worden…’ schoot er door mijn hoofd. Vervolgens was ik dankbaar dat ik daar, op dat moment, mocht zijn. De zieke bad goed mee. Het Onze Vader klonk nog heel duidelijk, ondanks de benauwdheid en een – geluiddempende – beademingskap. Daarom meende ik de zieke na afloop te kunnen bemoedigen met de woorden: ‘u kon nog zo krachtig bidden, ik denk dat u spoedig beter wordt’. ‘Nee, ik weet al dat ik doodga’ was het antwoord, met een blijk van dankbaarheid en overgave. Al de volgende dag werd dit bewaarheid. Op de gang heb ik de arts en de verpleegsters geprezen voor hun veeleisende werk en verzekerde hen van ons dagelijks gebed voor hen. Allemaal hebben ze een duim opgestoken met een dankbare glimlach van instemming. In de lift besefte ik, dat ik dat in andere tijden nooit zou durven zeggen, uit vrees uitgelachen te worden. In een schietgebed heb ik dan nog eens het leven van de zieken en ook mijn leven in Gods hand gelegd.
Enigszins opgelucht, maar ook dankbaar dat ik daar als priester zijnde mocht zijn, heb ik het ziekenhuis verlaten. Op weg naar huis peinsde ik nog steeds over het leven, ziekte en de dood. Als vanzelf kwamen de gedachten van de uitvaartmis van collega priester Hans van de Schepop opduiken, van enkele dagen eerder in de kerk van Soest. Een bijzondere viering was dat. Met weinig mensen vanwege de corona, maar de boodschap was er niet minder om geworden. Door de zelf gekozen teksten voor zijn uitvaartmis getuigde pastor van de Schepop groots van zijn overtuiging van een nieuw leven bij God, na de dood. Met name de schriftlezingen, 1 Kor. 15, 12-26 en Joh. 11.20-27, spraken zo nadrukkelijk over Jezus’ verrijzenis, dat ik opeens – kijkend naar de brandende paaskaars bij het altaar - meende alvast aan de Paaswake deel te nemen.
Het is mijn gestorven priestercollega mijns inziens goed gelukt om de deelnemers van zijn uitvaart wat vervroegd alvast richting Pasen te bewegen. Maar misschien toch niet te vervroegd! Van de Paasgedachte dienen we toch elke dag te leven, als Jezus leerlingen. Daar vinden we immers de kern van ons geloof: Jezus heeft de duisternis van de wereld (en ook van ons) overwonnen; Hij is het Licht. Dit licht moet echter steeds weer aangewakkerd en doorgegeven worden en dat is de taak (roeping) van Zijn leerlingen. Hoe kun je echter dit licht doorgeven in de coronatijd, een tijd van het afstand van elkaar houden? Heel simpel! Bellen, mailen, zwaaien, glimlachen enzovoort, veel kan nog wel! Wees creatief! Door fysieke afstand te bewaren hoeft men geenszins afstandelijk te doen. Wij mogen steeds weer beseffen: alles geven we allereerst met ons hart en niet met de hand. Moge het licht van Christus daarom vooral in ons hart blijven branden. Dat wens ik ieder van ons van harte toe.
Namens het parochiebestuur en het pastoraal team een Zalig Pasen.
Pastoor Joachim R. Skiba
Vandaag, zaterdag 4 april 2020, staat er in de Amersfoortse Courant / Algemeen Dagblad een interview die de Soester journalist Piet van Dijk gisteren met pastor Mauricio Meneses heeft gehouden over zijn rol in deze moeilijke tijd ter voorbereiding op het Paasfeest met veel mensen die strijden om in leven te kunnen blijven.
Het is een indrukwekkende bijdrage geworden die we met de bezoekers van onze website willen delen.
De werkgroep Kinderwoorddienst van de Michaël-Laurensgemeenschap heeft het document Op weg naar Pasen opgesteld. Hierin staan allerlei ideeën hoe je met de kinderen thuis Palmpasen en Pasen kunt vieren, nu het niet mogelijk is dit in de kerk te doen.
Ben jij een goede schrijver? Zoek je graag internet af naar grappige afbeeldingen? Is er een bemoedigend gebed waar je steun aan beleeft? Is er een website die jou helpt deze moeilijke dagen rond corona? Deel het met je mede parochianen! Van Pasen tot Pinksteren willen we elkaar bestoken met mailberichtjes vol hoop en inspiratie. Wij, dat zijn we allemaal samen, allemaal ledematen van dat ene Lichaam van Christus. Lever ook jouw bijdrage, of geef je op om al die mooie mailtjes te lezen. Want behalve schrijvers hebben we natuurlijk ook lezers nodig.
D
In de Nicolaaskerk in Baarn is het een goede gewoonte om iedere week iets mee te nemen voor de voedselbank. Nu de vieringen niet doorgaan, blijven onze inzamelmanden leeg.
De eerste weken nadat de maatregelen van kracht werden, is de voedselbank geholpen door voorraden van restaurants. Maar dat was slechts tijdelijk. Ook de acties in supermarkten vinden geen doorgang, vandaar dat uw hulp hard nodig is. Wij willen u vragen om te zorgen dat onze manden alsnog gevuld worden. De kerk is regelmatig open. Misschien lukt het u om na het doen van uw boodschappen een ommetje te maken via de kerk? U vindt de manden in het portaal.
Namens iedereen die het zo hard nodig heeft: Dank u wel!
Beste medeparochianen en andere betrokkenen,
Sinds een week ligt heel onze maatschappij overhoop. Een onbekend virus heeft kans gezien om ons te verwarren en te verlammen. Het effect daarvan is merkbaar in het dagelijks leven van iedereen. Je hoeft alleen maar naar buiten te kijken om te zien dat er minder verkeer is dan gewoonlijk. Maar het is veel ingrijpender dan de autoloze zondag destijds. Want juist ook binnen, achter de voordeur van elk huis, is er iets veranderd. Sommige gezinnen zijn compleet stilgezet, hebben geen werk meer en maken zich zorgen over hun inkomen en hun toekomst. Anderen lopen juist vele stapjes harder. Ouderen vereenzamen en steeds meer mensen kennen iemand over wie ze zich ernstige zorgen maken. Het wordt door de toenemende aanscherping van maatregelen daarbij steeds moeilijker om spontaan iemand te hulp te schieten. Er is veel dat we opnieuw moeten uitvinden. We hebben elkaar daarvoor nodig.
Misschien kan het beeld van de kerk als Lichaam van Christus ons daarbij helpen. Paulus schrijft in de eerste Korinthebrief: ‘Wanneer één lichaamsdeel pijn lijdt, lijden alle andere mee; wanneer één lichaamsdeel met respect behandeld wordt delen alle andere in die vreugde. Welnu, u bent het lichaam van Christus en ieder van u maakt daar deel van uit. (I Kor. 12, 26-27) Die verbondenheid in dat ene Lichaam verandert gelukkig niet nu wij niet meer samen kunnen komen bij elkaar thuis en in onze kerkgebouwen. We leven met elkaar mee en blijven delen in elkaars vreugde en verdriet. We moeten daar wel nieuwe wegen voor vinden. In de verschillende locaties hebben we al mooie initiatieven zien opkomen. Er ontstaan gebedscirkels, vieringen worden uitgezonden zodat we toch thuis kunnen meevieren, mensen bellen elkaar of koken wat extra. We hopen daarbij te leren van elkaars ervaringen en langzaam te groeien in nieuwe functies binnen dat ene Lichaam van Christus. Wat we zeker kunnen weten is dat Jezus ons hoofd blijft. Dat mag ons hoop geven op weg naar Pasen.
We wensen u veel sterkte toe in deze ingewikkelde tijden. Wij blijven voor u bereikbaar via telefoon, mail, de website en Facebook.
Met vriendelijke groet,
Het pastoraal team
Wij zouden u willen vragen heel goed de berichtgeving via de website te volgen.
Voor Amersfoort is dat: www.katholiekamersfoort.nl
Voor de parochie Martha en Maria is dat:marthamaria.nl
De doordeweekse viering kunt u beluisteren op: https://marthamaria.nl/vieringen/vieringen-luisteren/
De weekendvieringen kunt u meevieren op:
https://www.facebook.com/FatherRoderick
Voor Pasen zal pastoor Skiba een overweging uitspreken die te beluisteren is via de website.
Seniorenorganisatie KBO-PCOB krijgt sinds de uitbraak van het virus SARS-CoV-2 veel vragen over de ziekte COVID-19.
Maar er melden zich ook ouderen die nu alleen thuis zitten en behoefte hebben aan een gesprek nu veel activiteiten stilliggen.
Voor al deze mensen heeft KBO-PCOB een speciale telefoonlijn geopend:
de Ouderen-Infolijn: 030-3400600, bereikbaar van maandag t/m vrijdag van 9.00 tot 17.00 uur.
“De medewerkers van KBO-PCOB bieden zoveel mogelijk senioren graag een luisterend oor. Want juist nu is het belangrijk dat we, met alle beperkende maatregelen, er voor zorgen wel verbonden te blijven met elkaar, zodat niemand zich alleen hoeft te voelen. Blijf omzien naar elkaar”, deelt de christelijke ouderenbond mede.
bron: kbo-pcob
Naar aanleiding van de uitbraak van het corona virus heeft kardinaal Eijk alle gelovigen in het aartsbisdom Utrecht een bemoedigende brief gestuurd om ons een hart onder de riem te steken.