Aan het eind van dit jaar stopt duizendpoot Rene van Hal met zijn taken bij de geloofsgemeenschap in Soest en de Martha Mariaparochie. In het novembernummer van M&M verschijnt een interview met hem, van de hand van Wilma Lansdorp. Hierbij de volledige versie van dit interview.
Interview René van Hal tbv website
Het overgangsteam voor de sluiting van de H. Familiekerk zou graag meer input van parochianen willen ontvangen. Wat zijn je ideeën over de slotviering? Heb je suggesties wat met het gebouw moet gebeuren? Andere dingen waar wij op gevoed moeten worden? In zowel de H. Familiekerk als de Petrus en Pauluskerk tref je een ideeënbus aan waar je jouw suggesties in kwijt kunt. Mailen kan ook! overgangsteam@marthamaria.nl is het e-mailadres dat je kan gebruiken.
Het overgangsteam bestaat uit (foto vlnr) Elly Heideman, Gusta Willems, Frits van Wesemael, pastor Mauricio Meneses, Margriet Nota en Rijk van Doorn. Ook Isabel Folkers is lid maar ontbreekt op de foto
Vanaf 10 oktober gelden de volgende regels voor vieringen in de kerken.
We hopen iedereen snel weer te ontmoeten!
Onze Michaël-Laurens locatie heeft een prachtig filmpje gemaakt, waarin te zien is hoe het samen vieren er de komende tijd uit gaat zien. Ook als je naar een van onze andere locatie komt geeft dit filmpje een goede indruk hoe we op dit moment samen vieren in onze kerken.
Vandaag, zaterdag 19 september, was het de Dag van de Minibieb. Ook RK-Soest deed hieraan mee met een thema "Boeken uit de kast". Dat gebeurde ook daadwerkelijk. Alle boeken werden verdeeld naar thema op- tafels geplaatst. In de loop van de dag werden boeken meegenomen om te lezen maar ook weer boeken ingeleverd.
Voor de kinderen was er een speciaal woordspel uitgezet. Eindresultaat "Boekenkast". De kinderen die hadden meegedaan wisten het woord te vormen en kregen een prijs uitgereikt.
Ook was er een kleine verloting, welke werd gewonnen door een van de "buren" aan de Steenhoffstraat, mevrouw C van der Eijk.
Het was niet echt druk, maar telkens waren er wel bezoekers die geïnteresseerd kennis namen van hetgeen geboden werd. Een activiteit voor herhaling vatbaar.
In Ontmoeting Met … van Radio Soest praat Helma van den Berg maandag 21 september met Jan Roest (1945) vrijwilliger en parochiaan van de rooms katholieke Heilige Familiekerk in Soest-Zuid die begin februari wordt gesloten. Jan vertelt over het verleden én het heden van de enige ‘echte’ kerk die de Soester gemeenschap nog rijk is, met een uniek interieur van schoonmetselwerk, een mooie akoestiek, met muurschilderingen en glas-en-loodramen van de Soester kunstenaar Abram Stokhof de Jong. In dit uur wordt duidelijk wat de kerk voor katholiek Soest heeft betekend en welke rol deze nog steeds in een mensenleven kan spelen. De techniek van deze uitzending is in handen van Bernard Faber.
Uitzending op maandag 21 september om 11.00 uur, herhaling op woensdag 23 februari om 16.00 uur en op vrijdag 25 september om 19.00 uur.
De tekst van dit bericht is overgenomen van het persbericht dat door Radio Soest is uitgegeven
De laatste zondag van augustus wordt de laatste decennia in Soest gekenmerkt dat er een viering met gilde-eer wordt gehouden in een van de parochiekerken. De viering is de opening van de dag waarop de gildebroeders schieten om het koningsschap. Vanwege corona dit jaar geen koningsschieten en ook geen gildefeesten in Soest.
Toch had de viering op zondagochtend 30 augustus in de HH Petrus en Pauluskerk een gildetintje. Een delegatie van het gilde bestaande uit Koningspaar Frank en Margriet Spijker met hofdames, de commandant, de vaandeldrager en een tamboer waren aanwezig in de viering. Zij begeleidden de celebrant in deze viering, pastor Mauricio Meneses, naar het altaar en na afloop weer terug naar de sacristie. Aan het eind van de viering werd de band tussen het Soester gilde en de RK-gemeenschap bevestigd door het overvendelen van pastor Mauricio Meneses nadat de ouderman een kort woordje had gehouden.
Voorafgaande aan de viering stak de gildekoning de speciale gildekaars aan ter gedachtenis aan de overleden leden en vrienden van het gilde. De namen van de sinds de vorige gildefeesten overleden leden en vrienden werden bij de voorbeden genoemd. Aansluitend op het gebruik tijdens de jaarlijkse Ledenavond.
Een inspirerende viering met een gildetintje in deze best wel moeilijke tijd.
Hieronder een foto-impressie.
Een pastor in een parochie zit tegenwoordig gevangen tussen van de ene kant een steeds groter territorium en van de andere kant het verlangen om dichter bij mensen te zijn.
Hoe zou de situatie er uitzien als de roeping van een diocesane priester niet zou zijn om aan het hoofd van een parochie te staan, benoemd op één plaats en ten dienste van de katholieken die vooral een beroep op hem doen voor sacramenten?
In Frankrijk vinden veel priesters in Frankrijk nieuwe inspiratie in een minder vastgelegde en minder omlijnde bediening. Ze trekken van dorp naar dorp – te voet, met de auto of zelfs met de caravan – om afgelegen gemeenschappen te bemoedigen. En op hun tochten worden ze soms “verrast door God”.
Parochie betekent ‘verblijf in een vreemd land’.
Er worden verschillende omschrijvingen gegeven aan de term “rondtrekkend priester”.
Sommigen hebben geen verantwoordelijkheid als pastoor. Dat is sinds 2015 het geval in Ariège in het zuidwesten van Occitanie. Deze priesters oefenen als volledige taak hun bediening rondreizend uit in hun bisdom. Ze helpen onder meer hun medebroeders in parochies die hen vertellen waar er mensen zijn die behoefte hebben aan contact met hen.
Andere priesters kiezen ervoor om gedurende een korte periode ambulante pastorale zorg te verlenen, vooral in de zomer.
En dan zijn er ook nog die zich aansluiten bij rondreizende lekenteams op evangelisatie-missies.
Sinds eind 2019 is dat het geval voor pastor Vincent Di Lizia, een priester van het aartsbisdom Reims in het noordoosten van Frankrijk. Hij maakt deel uit van een zevenkoppig missionair team dat wordt ondersteund door het aartsbisdom. Dit team heeft al vier missies gerealiseerd en de komende maanden staan er nog zes gepland.
“Tegenwoordig zijn we vergeten dat het woord ‘parochie’ is afgeleid van het Griekse ‘paroikia’ of ‘verblijf in een vreemd land’. En we hebben er iets van gemaakt dat gesetteld is en onveranderlijk”, betreurt pater Di Lizia.
‘Als Jezus’ zijn leerlingen ergens toe geroepen had, dan was het om hen uit te zenden!’
Pastor Jean-Paul Russeil onderstreept dit. Hij is vicaris-generaal van het aartsbisdom Poitiers en een expert op het gebied van rondtrekkende priesters. Het aartsbisdom hield in 2003 een synode en rondreizen was een van de aandachtspunten. Het is een terugkerend thema geworden, ook al heeft Poitiers sinds 2008 geen “rondtrekkende priesters” meer.
“Wat priesters volgens Vaticanum II kenmerkt, is de apostolische zending bij de wijding”, zegt pastor Russeil. ‘Het ,,Decreet over de bediening en het leven van de priesters “ van het concilie nodigt ons uit om priester te zijn op de manier van de apostelen, en verankert onze bediening in deze woorden van Johannes:’ Zoals de Vader mij heeft gezonden, zend ik jullie ‘, “
Twee ervaringen verbinden
Is het in de evangeliën niet Jezus zelf die “geen steen heeft om zijn hoofd op te leggen?”
“Rondreizend zijn is getuigen dat het menselijk leven niet alleen draait om nut, of om een vorm van hamsteren en bezitten”, vervolgt pastor Russeil. Hij is ervan overtuigd dat het essentieel is om “diepe spirituele bronnen” te zoeken voor deze reis. Het is niet alleen een antwoord op ‘het priestertekort’ en op het teruglopend aantal praktiserende katholieken, maar dit initiatief geeft ook een missionaire impuls aan geloofsgemeenschappen.
Francis Manoukian, oprichter van het Emmanuel Itinerant Missionary Team (EMI), betreurt het dat “het priesterschap is gereduceerd tot het pastorale aspect en dat de missie is vergeten”. Hij is van mening dat deze twee modellen altijd in wederzijdse aanvulling met elkaar zijn verbonden.
“Tot de jaren vijftig vond de parochiële pastorale zorg aanvulling door missies die door bezoekende predikers werden verzorgd. Het zou goed zijn om deze twee ervaringen met elkaar te blijven verbinden, want de een kan niet zonder de ander”, zegt hij.
Nauwkeurige regels
Het leven van een rondtrekkende priester bestaat uit het onverwachte, maar kan ook niet zonder precieze regels.
Pastor Manoukian heeft een methode opgezet om de parochies die hij bezoekt te helpen bij het creëren van hun eigen missie. Dat is “echt werk met een pastorale en theologische dimensie” stelt hij. Hij zelf is voortdurend onderweg, maar ziet zichzelf niet als een “troubadour met gitaar”.
Bovenal, zegt hij, is hij als reiziger in staat om katholieken die hij ontmoet te helpen “een beetje los te komen van die vaste levenspatronen” en “niet in hokjes opgesloten te raken”.
Pastor Paul de Tinguy is een jonge priester uit het bisdom Saint-Flour in het zuiden van centraal Frankrijk. Afgelopen zomer maakte hij rondreis mee toen hij in toog in een karavaan naar drie van de elf dorpen van zijn parochie reisde.
Hij vierde elke dag de mis in grotendeels verlaten kerken. Hij ruimde sacristieën op en maakte eucharistische aanbidding mogelijk. Maar bovenal ging het hem er om mensen uit deze dorpen te ontmoeten en onderlinge ontmoetingen tussen hen te organiseren.
“De priester die drie dagen in een dorp doorbrengt, dat is niet degene die moed betoont, maar dat mag je wel zeggen van de mensen die er al jaren wonen en de christelijke gemeenschap elke dag in leven houden.”
bron: La Croix International
