Het is heel jammer dat we dit jaar geen Pasen met elkaar in de kerk kunnen vieren! Daarom is het des te fijner dat er initiatieven zijn om het leed een beetje te verzachten, zoals de muzikale Paasgroet van het Ecclesiakoor van de Michaël-Laurens gemeenschap uit De Bilt.
Het Paasverhaal verteld aan de hand van de Zandtovenaar. Gekregen van een vriendin uit Frankrijk, vandaar de Franse teksten tussendoor. Heel leuk om met kinderen te bekijken!
De groet van de aartsbisschop bij het begin van een bijzonder Paastriduum lees u hier
Anno Domini 2020
Dierbare zusters en broeders in Christus, beste jongeren en kinderen, Hoe oud bent u, of jij: 18?, of misschien al 88? Maar eigenlijk maakt de leeftijd niet zo veel uit: zo’n merkwaardige periode als nu heeft niemand van ons meegemaakt, vermoed ik. Misschien slechts bij benadering. Hebt u een periode meegemaakt die u aan de ‘coronatijd’ doet denken? Als ikzelf in de tijd terug ga, dan kom ik uit bij de staatsgreep in Polen (mijn geboorteland) in het jaar 1981. Generaal Jaruzelski wilde toen door draconische maatregelen de vrijheidsbeweging Solidariteit’(Solidarnosc) van Lech Walesa de kop indrukken. Vooral de bewegingsvrijheid was strikt ingeperkt. Thuis blijven was verplicht. Als je toch naar buiten kwam zag je patrouillerende politie of soldaten met pantserwagens of tanks. Hierin mankeert mogelijk het meest de associatie met de huidige periode. Het gevaar was toen zichtbaar, zelfs prominent opgesteld om af te schrikken. Onze tegenstander in 2020 is daarentegen onzichtbaar: ondanks een geweldige vooruitgang in de medische wetenschap zijn we niet in staat om hem op tijd te signaleren. Het minuscule virusje kan overal zijn… en toeslaan.
Dat laatste is natuurlijk niet helemaal waar. Juist daarom kon de overheid beschermende maatregelen nemen: vooral afstand houden en vaak handen wassen. In enkele uitzonderlijke situaties is het niet mogelijk om afstand te houden, denk maar aan de artsen en het verplegend personeel in het ziekenhuis – ja ook op de ‘corona’-afdeling. Priesters moeten ook weleens naar deze afdeling, voor de ziekenzalving. Ons gevoel is – heb ik ook van enkele collega’s mogen horen - dat we goed beschermd worden. Niet alleen een mondkapje en handschoenen worden gebruikt, maar ook een grote gezichtsbril en een eenmalig te gebruiken beschermend vest wordt ons aangemeten. Ondanks al die goede voorzorgsmaatregelen kreeg ik het toch even benauwd bij binnenkomst: ‘zal dit misschien mijn laatste pastorale activiteit worden…’ schoot er door mijn hoofd. Vervolgens was ik dankbaar dat ik daar, op dat moment, mocht zijn. De zieke bad goed mee. Het Onze Vader klonk nog heel duidelijk, ondanks de benauwdheid en een – geluiddempende – beademingskap. Daarom meende ik de zieke na afloop te kunnen bemoedigen met de woorden: ‘u kon nog zo krachtig bidden, ik denk dat u spoedig beter wordt’. ‘Nee, ik weet al dat ik doodga’ was het antwoord, met een blijk van dankbaarheid en overgave. Al de volgende dag werd dit bewaarheid. Op de gang heb ik de arts en de verpleegsters geprezen voor hun veeleisende werk en verzekerde hen van ons dagelijks gebed voor hen. Allemaal hebben ze een duim opgestoken met een dankbare glimlach van instemming. In de lift besefte ik, dat ik dat in andere tijden nooit zou durven zeggen, uit vrees uitgelachen te worden. In een schietgebed heb ik dan nog eens het leven van de zieken en ook mijn leven in Gods hand gelegd.
Enigszins opgelucht, maar ook dankbaar dat ik daar als priester zijnde mocht zijn, heb ik het ziekenhuis verlaten. Op weg naar huis peinsde ik nog steeds over het leven, ziekte en de dood. Als vanzelf kwamen de gedachten van de uitvaartmis van collega priester Hans van de Schepop opduiken, van enkele dagen eerder in de kerk van Soest. Een bijzondere viering was dat. Met weinig mensen vanwege de corona, maar de boodschap was er niet minder om geworden. Door de zelf gekozen teksten voor zijn uitvaartmis getuigde pastor van de Schepop groots van zijn overtuiging van een nieuw leven bij God, na de dood. Met name de schriftlezingen, 1 Kor. 15, 12-26 en Joh. 11.20-27, spraken zo nadrukkelijk over Jezus’ verrijzenis, dat ik opeens – kijkend naar de brandende paaskaars bij het altaar - meende alvast aan de Paaswake deel te nemen.
Het is mijn gestorven priestercollega mijns inziens goed gelukt om de deelnemers van zijn uitvaart wat vervroegd alvast richting Pasen te bewegen. Maar misschien toch niet te vervroegd! Van de Paasgedachte dienen we toch elke dag te leven, als Jezus leerlingen. Daar vinden we immers de kern van ons geloof: Jezus heeft de duisternis van de wereld (en ook van ons) overwonnen; Hij is het Licht. Dit licht moet echter steeds weer aangewakkerd en doorgegeven worden en dat is de taak (roeping) van Zijn leerlingen. Hoe kun je echter dit licht doorgeven in de coronatijd, een tijd van het afstand van elkaar houden? Heel simpel! Bellen, mailen, zwaaien, glimlachen enzovoort, veel kan nog wel! Wees creatief! Door fysieke afstand te bewaren hoeft men geenszins afstandelijk te doen. Wij mogen steeds weer beseffen: alles geven we allereerst met ons hart en niet met de hand. Moge het licht van Christus daarom vooral in ons hart blijven branden. Dat wens ik ieder van ons van harte toe.
Namens het parochiebestuur en het pastoraal team een Zalig Pasen.
Pastoor Joachim R. Skiba
De werkgroep Kinderwoorddienst van de Michaël-Laurensgemeenschap heeft het document Op weg naar Pasen opgesteld. Hierin staan allerlei ideeën hoe je met de kinderen thuis Palmpasen en Pasen kunt vieren, nu het niet mogelijk is dit in de kerk te doen.
Ben jij een goede schrijver? Zoek je graag internet af naar grappige afbeeldingen? Is er een bemoedigend gebed waar je steun aan beleeft? Is er een website die jou helpt deze moeilijke dagen rond corona? Deel het met je mede parochianen! Van Pasen tot Pinksteren willen we elkaar bestoken met mailberichtjes vol hoop en inspiratie. Wij, dat zijn we allemaal samen, allemaal ledematen van dat ene Lichaam van Christus. Lever ook jouw bijdrage, of geef je op om al die mooie mailtjes te lezen. Want behalve schrijvers hebben we natuurlijk ook lezers nodig.
D
Het ontvangen van de Communie is nu praktisch onmogelijk voor de meesten onder ons. God lijkt op afstand te blijven. Toch is dat niet het geval. Het is allereerst Jezus zelf die vanuit de Eucharistie verlangt bij ons te komen. Het naderen tot de Communie is ons antwoord daarop. Maar dat verlangen van Jezus blijft en ons antwoord ook: in de geest. Wanneer wij dat verlangen uiten in een gebed, dan mogen wij ook geloven dat Jezus graag bij ons komt. Dat noemen we de Geestelijke Communie, die in deze tijd van schijnbare afwezigheid van God een teken kan zijn van zijn aanwezigheid.
Een mogelijk gebed:
Mijn Jezus, nu ik de communie niet daadwerkelijk kan ontvangen, vraag ik van U de genade van de geestelijke communie. Omhels mij en zuiver mijn verlangen naar de hemelse Vader. Draag mij in uw Geest, en laat mij nooit van U gescheiden worden. Amen.
Een mooie uitleg vindt u ook bij:
https://www.kn.nl/verdieping/geestelijke-communie-christus-ontmoeten-in-ongewone-tijden/
Nu wij door deze Corona crisis tijdelijk niet naar de Kerk kunnen en dus ook geen Eucharistie kunnen vieren, is er gelukkig wel de mogelijkheid om via Radio, TV of Internet een Eucharistieviering te volgen.
Wanneer dan het moment van de Communie is aangebroken zou je graag ook de Communie ontvangen, maar helaas, hoeveel er ook digitaal mogelijk is: dat niet.
Gelukkig is er dan het Gebed voor de geestelijke Communie, waarmee wij toch Jezus kunnen ontvangen! Lees meer over de geestelijke Communie in een artikel van Michel Hagen in het Katholiek Nieuwsblad.
Het gebed voor de geestelijke Communie is o.a. regelmatig te horen op RadioMaria. Een gebed voor de geestelijke Communie luidt als volgt:
Mijn Jezus,
Ik geloof dat U in het Allerheiligst Sacrament tegenwoordig bent.
Ik bemin U boven alles en wens U in mijn hart te verwelkomen.
Nu ik niet de Communie daadwerkelijk kan ontvangen, vraag ik van U de genade van de geestelijke Communie.
Omhels mij en zuiver mijn verlangen naar de hemelse Vader.
Draag mij in Uw Geest, en laat mij nooit van U gescheiden worden.
Amen
Verschillende maatschappelijke en christelijke organisaties hebben de handen ineen geslagen en zijn de hulpwebsite Nietalleen begonnen. Dit is een website waarop hulpvraag en hulpaanbod op elkaar afgestemd kunnen worden. Onder de organisaties o.a. ook de Rooms Katholieke Kerk, de KBO/PCOB, de Protestante Kerk, Schuldhulpmaatje, Stichting Present, de ChristenUnie, etc. Bij de organisaties die zich hebben aangemeld staat o.a. de H. Nicolaaskerk in Baarn.
Een mooi initiatief waarmee mensen elkaar in deze moeilijke tijd kunnen bijstaan met praktische hulp!
Naar aanleiding van de uitbraak van het corona virus heeft kardinaal Eijk alle gelovigen in het aartsbisdom Utrecht een bemoedigende brief gestuurd om ons een hart onder de riem te steken.